Waterstation

Dit waterproductiecentrum uit 1937 is een kenmerkend voorbeeld van de technologische ontwikkelingen op het vlak van de drinkwaterproductie tijdens het interbellum.
Deze winplaats van drinkwater bestaat uit een batterij van 13 putten, met een tussenafstand van 50m, die de zogenaamde flandriaanlaag (zandlaag) aanboren. Om het water dan drinkbaar te maken wordt het in de beluchtingstoren in contact gebracht met lucht. Hierdoor wordt zuurstof toegevoegd en wordt een deel van het koolzuurgas verwijderd. Op de site staat ook een woning voor de 'elektrieker-fonteinier'. Deze woning en het productiecentrum zijn naar volume en vormentaal opmerkelijke vertegenwoordigers van de Nieuwe Zakelijkheid. Het gebouw is beschermd als monument.

Reacties Statistieken

| | Publiek