Steenkolenmijn van Hasard

De Steenkolenmijn van Hasard was de belangrijkste mijn van de "Société anonyme des Charbonnages du Hasard" en had vier mijnschachten. De mijn ligt in Cheratte, een deelgemeente van de Belgische stad Wezet gelegen in de provincie Luik.Vanaf de 14e eeuw werd rond Cheratte steenkool gewonnen. In de 19e eeuw hadden de gebroeders Corbesier en de familie De Sarolea de Cheratte concessies voor de steenkoolwinning in Cheratte. De erfgenamen van Michel-Laurent de Selys Longchamps en Piere Godefroid Lonhienne hadden de concessie van Bouhouille. In 1848 werden deze steenkoolconcessies samengevoegd. De nieuwe concessie besloeg het grondgebied van de gemeenten Cheratte, Wandre en de oostelijk hiervan gelegen Saint-Remy, Housse, Barchon, Saive en Trembleur. Op 26 december van dat jaar werd begonnen met de aanleg van twee mijnschachten. De ene werd 170 meter diep en de andere 250 meter. Het was een van de modernste steenkoolmijnen vanwege de stoommachines, brandbestrijding en het gebruik van ontwateringspompen. In 1877 liep de mijn echter vol water vanwege een waterdoorbraak. Hierdoor overleden vele mijnwerkers. Vanwege dit ongeval sloot de mijn en werd het bedrijf opgeheven. In 1905 kwam de mijn en concessie van 881 hectare in eigendom van Société anonyme des Charbonnages du Hasard uit Micheroux en deze heropende de mijn in 1907. De mijn werd uitgebreid met een schachttoren van twaalf bij twaalf meter en dertig meter hoog. Deze toren was in de Malakowbouwstijl met kantelen, gotische ramen en muren van drie meter dik. Verder kwam er een extra schacht, wasruimtes en een administratiegebouw. Omdat het mijnterrein beperkt was, werden in de top van de nieuwe schachttoren twee gelijkstroommotoren van 135 kW geplaatst om de steenkool naar boven te halen. Dit was de eerste elektrische liftschacht van België. De stroom werd geleverd door de energiecentrale van de steenkolenmijn Grande Bure te Micheroux. Op het mijnterrein hadden de mijnwagens zes meter boven het maaiveld een baan. Over de Rue de Visé ging dit met een brug naar de kolenwasserij aan de westkant van de straat. Als directeurswoning werd Kasteel Sarolea gebruikt.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans