Sint-Pietersbrug

Als je een goed beeld wil hebben van hoe een kanaal er in de 19de eeuw uitzag, moet je zeker eens het beschermde Sint-Pietersbrugje gaan bekijken. Het ligt in een erg idyllische omgeving, op een oude arm van het Kanaal Bossuit-Kortrijk.

Het Kanaal Bossuit-Kortrijk verbindt de Schelde met de Leie en dateert uit 1861. Twaalfhonderd arbeiders doen er drie jaar over om de 15,4 kilometer lange bedding uit te graven, vanzelfsprekend volledig met de hand. Er komen ook 18 bruggen, het Sint-Pietersbrugje is er daar één van.

Het eerste wat opvalt als je de site gaat bezoeken, is hoe smal de bedding naar onze normen is - het brugje ligt op een oude kanaalarm, de dimensies zijn dus historisch correct. Het kanaal was oorspronkelijk bedoeld voor schepen tot 300 ton. Ter vergelijking: nu is het bevaarbaar voor schepen tot 1.350 ton.

De Sint-Pietersbrug is relatief zeldzaam: er zijn niet veel 19de-eeuwse exemplaren van ijzeren hefbruggen meer overgebleven.

Ze wordt met de hand bediend, wat veel makkelijker is dan het klinkt: de brugwachter draait aan een rad om ze op te halen, maar door de tegengewichten en de tandwieloverbrenging hoeft hij niet erg veel kracht uit te oefenen.

De brug heeft meer dan honderd jaar dienst gedaan: bij de verbreding in de jaren 1980 komt ze op deze oude kanaalarm te liggen.

Reacties Statistieken

| | Publiek | Engels • Frans