Adbij van Tongerlo

Op verzoek van heer Giselbert van Castelre, een vermogend landheer, kwamen omstreeks 1130 enkele norbertijnen van de Sint-Michielsabdij van Antwerpen. zich op zijn landgoed in Tongerlo vestigen. Deze jonge kloosterstichting ontstond in het kader van de kerkelijke vernieuwingsbeweging rond Norbert van Gennep, die in Prémontré (Fr.) rond 1121 met een gemeenschap van reguliere kanunniken was begonnen.

Een bul van paus Gregorius IX bekrachtigt de volgende parochiekerken als bezit van de abdij met de abt als verantwoordelijke voor het pastoraat: Tongerlo, Oevel, Broechem, Oelegem, Wijnegem, Ravels, Poppel, Diest, en in het huidige Noord-Brabant (NL): Alphen, Nispen en Diessen. Daarnaast werd de abt bekleed met het patronaatsrecht over de kerken van Oirbeek, Enschot, Zundert, Hoogeloon en Tilburg.

De gemeenschap van norbertinessen, die samen met hun mannelijke medebroeders in Tongerlo een dubbelklooster vormde, wordt te talrijk en verhuist naar de uithof van de abdij te Eeuwen onder Broechem. Het nieuwe convent overleeft de dertiende eeuw echter niet.

Abt Jan Geerts slaagt er in een nieuwe norbertijnse zustergemeenschap te doen herrijzen in 'Het Besloten hof' te Herentals.

Onder de leiding van de abten Werner van Halleer (1480-1487), Antoon Tsgrooten (1504-1530) en Arnoud Streyters (1530-1560) bereikte het Kempense Tongerlo een redelijke materiële welvaart en stond in groot aanzien. Daarvan getuigen de verbouwingen en verfraaiingswerken van kerk en klooster waarvoor de beste architecten, kunstenaars en handwerkers werden aangetrokken. Uit die tijd resteert ons nu nog enkel het bisschopshuis (1547). Meer informatie…

Reacties Statistieken

| | Publiek | Engels