Zwart Huis

Architect Huib Hoste en bouwheer Dr. De Beir leerden elkaar kennen tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1924 doet Dr. De Beir een beroep op architeit Huib Hoste voor de bouw van een ruime en goedkope woning voor gezin en dokterspraktijk. Hij kiest voor de nieuwe, sobere stijl van Huib Hoste: het Modernisme. Aan de Dumortierlaan, vlakbij de hoek met de Lippenslaan, toen nog duingebied, wordt een nooit gezien gebouw opgetrokken: een kubusachtige betonconstructie met plat dak mét betonnen ramen!

Het meest aanstootgevend is de afwerking: zwart geteerde betonnen gevels, enkele opvallende fel roodgroene delen en witte vierkante of rechthoekige ramen. De plaatselijke pers bekritiseert vooral de zwarte gevels: "een schandvlek, een sombere vlek, een wanklank in een harmonisch geheel!" die moeten verdwijnen. Ook de inwoners van Knokke zijn allesbehalve enthousiast en ze noemen het algauw het Zwart Huis.

Hierna ondergaat de woning meerdere veranderingen, een poging om er een doorsneewoning van te maken. Langzaam maar zeker takelt de woning af. Intussen groeit het besef dat het Zwart Huis een architecturaal monument van uitzonderlijk belang is en begint de strijd voor het behoud tussen voor- en tegenstanders. Na een jarenlange strijd wordt het gebouw in 2001 definitief geklasseerd. De huidige eigenaars Van de Velde-Stellamans laten het monument op eigen kosten restaureren.

Ontdek de Zwinregio