De slagmolen

Omstreeks 1523 bouwden het lakenambacht (wevers) van Hasselt een volmolen op de Stiemerbeek. De molen stond in om het geweven laken te ‘vollen’ of soepel en voller te maken. 

Vanaf 1645 werd de molen opnieuw ingericht als slagmolen en produceerde men er koorden van vlas en hennep, en olie uit raap- en koolzaad. In 1834 werd de molen omgevormd tot graanmolen. Hij bleef in functie tot 1955 en werd heringericht als café in 1966. Het resultaat is een sterk aangepast en gerestaureerd gebouw. 

Na restauratie van het lopend werk is de molen sinds 1987 weer maalvaardig. Het buitenwerk omvat een houten middenslagrad op een betonnen stoel en een houten molenboom versterkt met ijzeren banden, die draait via een ijzeren trap in een poekhouten bus. 
Het binnenwerk bestaat uit een gietijzeren gaande werk (1899) in een bronzen bus en op een natuurstenen sokkel. 
Op de maalzolder bevinden zich twee koppels maalstenen in een houten steenkist. 
In 1995 werd de molen het allereerste beschermd monument van Genk.

Windekind