Sint-Willibrorduskerk

 
De kerk uit 1892-1895 vervangt de oudere die in 1885 was afgebroken. De nieuwbouw, in baksteen, is opgetrokken in neogotische stijl. Sedert de zeer homogene restauratie van het decor is de kerk een beschermd monument (1966). De achteraan gelegen pastorie is eveneens beschermd.
Aan de bouw gaat een hele historie vooraf: de oude kerk werd al in 1843 als te klein ervaren, na een fikse bevolkingsgroei. De eerste plannen voor een uitbreiding werden afgevoerd. De volgende, voor een nieuwbouw in 1877, bleken te duur. Nieuwe plannen in 1881 stuiten op het verzet tegen de sloping van de oude kerk binnen de toenmalige Commissie voor Monumenten en Landschappen. In 1885 kwam er toch een toelating voor de sloop. De bouw ging van start maar werd stopgezet toen scheuren optraden. Een jaar later werd alles alweer gesloopt en werd uitgekeken naar een andere, de huidige, bouwplaats. De toren verschoof naar de zuidoosthoek van het gebouw.
De parochie gaat prat op enkele belangwekkende decorelementen: de sacramentstoren, het retabel op het hoofdaltaar, het gerestaureerde Vereeckenorgel, het retabel in de weekkapel, de preekstoel. De neogotische beschildering door de gebroeders Buysse dateert ui 1913. De glasramen zijn mee gerestaureerd. Het orgel viel al verschillende restauraties te beurt, onder andere door Gabriel Loncke, zodat het speelklaar is voor diensten en concerten.

Wizpr.guide