Onze-Lieve-Vrouw Geboorte en Sint-Eligiuskerk

 
De kerk is in de jaren 1220 gebouwd. Het was wellicht een éénbeukig kruiskerkje in Doornikse hardsteen, typisch voor de streek. Deze kerk aan de Schelde is een belangrijke architecturale getuige van de laat-romaanse kerkenbouw in West-Vlaanderen. Uit deze initiële bouwfase bleven de kruisingstoren (zonder bovenverdieping), een groot deel van de zuidgevel van het schip en een deel van de zuidgevel van het rechthoekig koor bewaard.
In de 13e eeuw wordt een noordbeuk aangebouwd met een sterke vergroting van het koor. Ook de zuidelijk dwarsbeuk zou uit die tijd stammen.
In 1900 wordt de kerk met één travee westwaarts vergroot. Aan de noordzijde is een kleine doopkapel toegevoegd. Zuidelijk is de kerk met een traptoren en sacristie uitgebreid. Onder een dakje is een ingewerkt reliëf van Karel Lateur.
De kerk bezit nog een preekstoel en een communiebank, beide uit 1634 in renaissancestijl. Twee arduinen altaren zijn in neogotische stijl. Een houten gepolychromeerd beeld ‘Maria doorboord met zeven zwaarden’ en een driedelige retabel zijn eveneens in deze 19e eeuwse stijl gemaakt.
De toren werd gerestaureerd en de altaarzone heringericht. Het altaar staat nu meer te midden van de gemeenschap. Het pestkruis komt uit de wijk Rugge alsook het Maria-retabel. De poort naar het kerkhof is vervangen door een glas-in-loodvenster van glasontwerpster Mieke Verwaetermeulen uit De Pinte. Een Piëta in de kapel in de dwarsbeuk is een werk van de beeldhouwster Maria De Faykod.

Wizpr.guide