De kerk Saint-Mort

De geschiedenis van deze kerk is zeer complex. Ze werd herbouwd in de 13e eeuw en verving oudere gebouwen (een kleine grafkapel en een begraafplaats uit de vroege middeleeuwen en daaropvolgend een romaanse kerk uit de 11e eeuw). Vanaf de 12e eeuw kreeg ze de ongewone kenmerken die te wijten zijn aan de topografie: een westelijke muur die schuin staat tegenover de rest van de kerk en laterale beuken die op een onregelmatige manier eindigen.
De kerk werd in de middeleeuwen meerdere keren verbouwd. Eén ingreep voegde een gevel met drie traveeën in baksteen en kalksteen toe aan het gebouw in zandsteen, een deur met een kroonwerk met afgebroken hoek en een gebogen fronton, nissen en een hoog centraal venster. Deze gevel eindigt met laterale voluten die palen aan vierkante toren met een lage bolvormige spits.
Het huidige uitzicht van het gebouw dateert van 1810, toen het zuidelijke schip en een van de uiteinden van de dwarsbeuk werden gesupprimeerd. De vroegere arcades werden toen vensteropeningen, deels dichtgemesteld. Een zadeldak dekt de resterende beuken toe. Een arm van het transept scheidt ze van het koor, dat lager is en spitsbooggewelven heeft, van een laterale kapel - eveneens met spitsbooggewelven - en van de sacristie.
De kerk heeft een romaans timpaan uit het midden van de 12e eeuw die het hoofdportaal opsierde voor de verbouwingen. Stenen kruisen uit de 17e en 18e eeuw en grafmonumenten uit de 17e eeuw verfraaien de wanden van deze ongewone parochiekerk.
Geklasseerd als monument op 1 augustus 1933

Wizpr.guide