Wijngaardberg

Groeves met een ijzersterk verhaal: Wijngaardberg

Het Hageland onderscheidt zich van andere streken door zijn Diestiaan- of getuigenheuvels. Deze heuvels zijn zandbanken die achterbleven toen de Diestiaanzee zich 5.8 miljoen jaar geleden terugtrok. Zodra de zandbank in contact kwam met de lucht, oxideerde het ijzer en klitte het zand samen tot een roestbruine ijzerzandsteen.

De steengroeves en Diestiaanheuvels vervulden doorheen de eeuwen verschillende functies. Ze leverden niet alleen ijzerzandsteen maar dienden ook als schuilplaats, speelterrein, uitkijkpunt en zoveel meer. Ze speelden een rol in het leven van de Hagelanders en zijn zeker een stukje erfgoed om te koesteren!
Ontginningstechnieken in de groeves
Doorheen de eeuwen hanteerde men verschillende technieken om ijzerzandsteen te ontginnen. Bij de eerste ontginningen zwoegden de groevearbeiders met een pikhouweel of ‘pioche’.

In het begin van de twintigste eeuw kwamen er explosieven aan te pas. Het poeder werd in gaten in de groevewand geplaatst en van op afstand tot ontploffing gebracht. Met zware ijzeren staven – ook wel mijnijzers genoemd – hakte men gaten uit. ‘Dat was een speciale ploeg. Het waren altijd dezelfde mensen die dat deden. Zij moesten de explosieven plaatsen op de plek die door de groevemeester werd aangeduid.’

Na de Tweede Wereldoorlog koos men voor andere meer efficiënte ontginningstechnieken. Bulldozers, drilboren en vrachtwagens vervingen de pioche, het mijnijzer en paard en kar.

Bron: informatiepaneel regionaal landschap Noord-Hageland

Eddy&Rita