Testerep

Testerep was de naam van het eiland dat vroeger voor de Belgische kust lag. In het West-Vlaams betekent Testerep letterlijk 'het is er op', wat logisch is aangezien de landtong inderdaad een verhoging was in het landschap.
Tussen de vijfde en zesde eeuw ontstond er voor de Belgische Noordzeekust tussen Nieuwpoort en Bredene ten gevolge van de getijdenwerking het eilandje Testerep. De landtong, in de volksmond ook wel Ter Streep genoemd, werd van het vasteland gescheiden door de Testerepvliet, een zuidelijk gelegen getijdengeul die bij vloed helemaal onder water stond. Deze oostelijke zijgeul van de IJzer stroomde noordoostwaarts naar het 'Brede Ee', een ide van de Noordzee ten westen van het huidige Bredene. Omdat Testerep in de daaropvolgende eeuwen regelmatig werd overstroomd was vaste bewoning op het eiland niet mogelijk. Pas wanneer zich in de tiende eeuw een beschermende duinengordel had gevormd ontstonden er op het eiland bescheiden nederzettingen van hoofdzakelijk vissers en schaapherders. Eerst ontstond Oostende in de jaren 990 op het oostelijke uiteinde van Testerep, daarna volgden nog Westende op het westelijke uiteinde en Middelkerke in het midden tussen beide gemeenten in. Later ontstonden nog andere kleinere vissersdorpjes op het eiland zoals Walraversijde, "Sancta Mariae Capella" en Lombardsijde. Het eiland was eigendom van de Vlaamse graaf die het aan de Sint-Pietersabdij in Gent had verpacht.