Ijskelderweg Zegelsem

De ijskelderweg in Zegelsem/Brakel is een hobbelige kasseistrook en aardeweg van 414m lang. Hij dankt zijn naam aan de ijskelder die de negentiende eeuwse eigenaar van Hof-te-Wolfskerke liet graven. Hij voert bergaf tot aan de Wolfskerkebeek of Vaanbuikbeek, één van de bronnen van de Zwalm. Het is hier tevens de grens tussen Zegelsem en Opbrakel. Voorbij de beek richting hof van Wolfskerke, onder een alleenstaande eik, bevindt zicht de ingang van de ijskelder die nu nog te zien is. In deze ijskelder, een overkoepelende speciaal met bakstenen gebouwde put, kon ijs bewaard worden tot in augustus.

Reeds omstreeks 1177 werd de plaatsnaam Wolueskerka, Woluekerke vermeld. Het Hof-te-Wolfskerke heeft onder het Ancien Regime steeds toebehoord aan de machtige Benediktijnerabdij van Ename die in het noorden van Vloesberg ook het bekende Hof-te-Gruine bezat. In 1571 bedroeg de oppervlakte ongeveer 36 ha. In 1651 werd het "hof" gepacht door de broers Filip en Joos de Ruyver die elk op een mooie afzonderlijke boerderij woonden, de ene gelegen op het huidige erf, de andere wat meer ten zuiden dichtbij de bocht van de huidige Wolfskerkestraat. In de Franse periode is de tweede hofstede verdwenen en kwam heel Wolfskerke met een oppervlakte van 41 ha. in handen van de familie Mulle van Gent. In 1893 voerde senator Mulle grootse plannen uit te Wolfskerke : met eigen personeel liet hij voor die tijd hypermoderne bedrijfsgebouwen oprichten, een kippenkwekerij en een melkerij waarvan nu nog de schoorsteen te zien is. Bovendien werd er een luxueus landhuis opgetrokken, het "Chateau Mulle" - in de volksmond "Mullens kasteel" genoemd - met echte kasteelallures (dit gebouw is nu opnieuw bewoond). In 1919 heeft burgemeester Lothaire Van den Bossche alles kunnen afkopen. Een merkwaardig aandenken aan dit groots verleden wordt bewaard dor een steen, ingemetseld in een muur van het woonhuis die de wapenschilden van de abdij van Ename en van abt Colins afbeeldt.

Willem Vandenameele