Sint-Elisabethgasthuis

Het omvangrijke complex van het Sint-Elisabethgasthuis - op het Begijnhof na het enig bewaarde middeleeuwse religieuze complex in Aarschot - domineert de Gasthuisstraat. Het illustreert de historische evolutie van dit middeleeuws gasthuis, dat in 1655 werd heropgericht door de grauwzusters van Sint-Annadal in Diest en na de Franse Revolutie werd omgevormd tot Burgerlijk Gasthuis. Het heterogene gebouwenbestand biedt een boeiend overzicht van opeenvolgende architectuurstromingen: de oudste kern met de kloostergebouwen (1655-1706) in traditionele bak- en zandsteenstijl, een latere uitbreiding (1767) in Louis XV-stijl, het neoclassicistische 'nieuw gasthuis' (1840) van Van Arenbergh en de neogotische kapel (1905) van Langerock. De oude kloostergebouwen, die na de Tweede Wereldoorlog gedeeltelijk werden heropgebouwd, getuigen bovendien van de toen vigerende restauratiementaliteit. Daarnaast bevatten ze nog originele interieurelementen, waaronder een compleet bewaarde apotheekinrichting uit 1767. In 1967 werd in de vroegere kloostertuin een nieuwbouw gerealiseerd en tenslotte een huizenrij, aansluitend op de kapel, die vanuit architecturaal-stedebouwkundig oogpunt belangrijk is als een huurcomplex van zeven individuele woningen in neotraditionele stijl, elk met eigen vormgeving en decoratie.

Bron: https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/41427

Rudy Wuyts