Gemeentelijke begraafplaats Wervik

Op deze gemeentelijke begraafplaats lagen ooit 3.000 Duitse gesneuvelden. Van zodra het Duitse leger hier aankwam in oktober 1914 werd de begraafplaats gebruikt. Na de oorlog echter, en zeker na het verdrag van Versailles, werden de Duitse graven wat verwaarloosd. Op 10 september 1919 komt een uniek burgerinitiatief tot stand. Acht Duitse mannen nemen het voortouw om oorlogsgraven te onderhouden en ook te pleiten voor verzoening. Zij leggen ieder 100 Mark op tafel.

Uit dat initiatief groeit de Volksbund Deutsche Kriegsgraberfürsorge. In 1925 worden de sterk verspreidde Duitse graven een eerste keer gegroepeerd tot 128 ‘Soldatenfriedhofe’. In 1954 komt er een akkoord met België, Frankrijk en Duitsland: de Duitse graven worden verzameld. Van de 68 begraafplaatsen in West-Vlaanderen blijven nog 5 soldatenbegraafplaatsen over: Vladslo, Langemarck en Menen worden verzamelbegraafplaatsen, Hooglede en Zeebrugge blijven onaangeroerd.

Maar op deze begraafplaats gebeurt een vergissing, of liever een vergetelheid. Luitenant Wolfgang Kühne wordt vergeten bij het verplaatsen naar Menen. Hij was mijningenieur onderluitenant bij de 1ste Reservekompanie van Pionierregiment nr.24, dat vooral bij Hill 60 actief was. Kühne overlijdt aan zijn verwondingen in het Sint-Janshospitaal (toen Lazarett Nr.1) van Wervik op 6 augustus 1915.

Je vindt zijn betonnen zerk vanaf het middenpad bij het 3de zijpad links. Rechts vooraan ligt een ereperk voor oorlogsdoden uit de 2de Wereldoorlog.

r is ook een ereperk voor vijf Wervikse militairen die in 14-18 het leven laten. Zij zijn later gerepatrieerd. De ereperken zijn recent door het Wervikse stadsbestuur gerestaureerd. Je vindt hier ook enkele Britse graven.

Vl. Toeristisch bezienswaardigheden