Sint-Kristoffelkerk

De Sint-Kristoffelkerk, mooi, maar ongewoon gelegen op een heuvel. Deze inplanting heeft alles te maken met de verplaatsing tijdens de eerste helft van de 13^de eeuw van het oude dorpscentrum van de wijk “Het Hekken” (nu: Nekkersput), waar de -reeds lang verdwenen- Sint-Martinuskerk stond, naar de huidige locatie. Het oorspronkelijke 13^de-eeuwse kerkgebouw, dat er aanvankelijk geïsoleerd van de bebouwing stond, was een éénbeukig romaans zaalkerkje met een koor. Vermoedelijk in de 17^de eeuw werd de kerk vergroot met twee dwarsbeuken en in de tweede helft van de 18^de eeuw met een noordelijke zijbeuk en een stenen westtoren. In de 19^de eeuw werd een tweede zijbeuk aangebouwd. De plattegrond toont een Latijns kruis met een vierkante westertoren, een driebeukig schip, een vooruitspringend transept en een koor met driezijdige sluiting, geflankeerd door twee sacristieën. In de in 1852 verbouwde westgevel bemerken we boven de kerkdeur nog de sluitsteen met opschrift “ANNO 1761”. Een andere ingrijpende verandering dateert van 1858 toen een neogotisch koor met spitsboogvensters en een -nu verdwenen- kalvarie, naar het oosten gericht, werd bijgebouwd. De vele verbouwingen gaven de kerk haar huidige neogotisch uitzicht. Binnenin geeft de combinatie van stijlen en materialen aan deze kerk een bijzondere charme. Op het ovale kerkhof dat het bedehuis omringt vinden we, naast interessante interbellumgraven, ook oudere en recente gedenkplaten aan de kerkmuur maar meest opvallend is het imposante graf van pastoor Carolus Boeykens (°1825 - † 1908), een arduinen kist geplaatst in de nis van de afgesloten lijkdeur.

Sint-Kristoffel wordt dus sinds mensenheugenis vereerd in deze parochie. Mogelijk is de nabijheid van de Dender en de aanwezigheid van een bron een aanknopingspunt voor het feit dat voor deze heilige werd gekozen als patroon van de kerk. Volgens de legende droeg de reus Reprobus mensen op zijn brede rug over de rivier. Op zekere dag stond daar een klein kind. De reus nam het op zijn schouders, het water steeg, het kind werd zwaarder en zwaarder en Reprobus bezweek bijna. Op de andere oever gekomen bleek het kind Christus zelf te zijn. Hij vertelde dat hij zo zwaar was omdat hij de last van de hele wereld droeg. Jezus Christus doopte de reus in de rivier en gaf hem de doopnaam Christophorus (Kristoffel), wat Christusdrager betekent… De heilige Kristoffel, die trouwens in 1969 door het Vaticaan van de Heiligenkalender werd afgevoerd maar zeer populair bleef, werd aanroepen tegen onweer, hagel, tand- en hoofdpijn en tegen een onboetvaardige en schielijke dood. Later werden daaraan toegevoegd: gevaarlijke klieren en gezwellen, pest, cholera, brand, zweren en tenslotte: bliksem. Bij de oprichting van de Confrerie in 1937 kwam ook nog de bescherming tegen gebeurlijke ongevallen op de weg bij.

Pollare heeft nogal wat met Kerstmis: in de Kersttijd vult een merkwaardig grote kerststal (B) het volledige koor. Het betreft een initiatief uit 1950 van de ijverige pastoor Claus die ook het Kristoffelbeeld liet plaatsen op de hoek van de “Plaatsberg”, de heuvel naar de kerk, én de grote Mariakapel Moeder Gods op de Echel liet bouwen.

Sinds midden jaren 1990 is er de drukbezochte gezellige Kerstmarkt, een aantal keer was er een kerststallententoonstelling en in de kerk staat sinds 2020 permanent een unieke kerststal uit 1902, overgebracht uit de gesloten Sint-Annakerk in Gent.

Toerisme Ninove