Zuunbeek

Tot het midden van de vorige eeuw stond de kronkelende Zuunbeek bekend als een visrijke beek. IJsvogels waren een dagelijkse verschijning en de Otterweg roept zelfs de herinnering op van de aanwezigheid van de koning onder de visetende roofdieren. En er zwom niet alleen vis… op zomerse dagen nam de jeugd een verfrissende duik in de Zuunbeek.

Door een dramatische verslechtering van de waterkwaliteit bleef daar in de jaren 1970 niets meer van over. Rioleringen verhoogden dan wel sterk onze woonkwaliteit en de volksgezondheid, maar via de nieuw aangelegde rioleringen werd ongezuiverd afvalwater geloosd in de Zuunbeek. Ook werden in Zuun en Negenmanneke grote moerasgebieden gedempt. Waar vroeger ’s winters water stond, kwamen industriegebieden of woonwijken. Maar bij hevige regenval moet het water wel ergens naartoe en vooral in het lager gelegen Negenmanneke stonden straten vaak blank. Door de algemene toename van de verharde oppervlakte (wegen, huizen,…) nam de wateroverlast zelfs verder toe. Tussen 1972 en 1975 werd de Zuunbeek daarom rechtgetrokken, verdiept en verbreed om meer water door te laten. Tevens werden 2 wachtbekkens aangelegd om water te kunnen bufferen bij overstromingsgevaar. Maar dat kon allemaal niet baten. De Zuunbeek ging dood en er waren meer overstromingen dan ooit. Dit is helaas een typisch verhaal in het verstedelijkt Vlaanderen. Gelukkig zijn de Vlaamse Milieu Maatschappij (VMM) als waterwegbeheerder en Aquafin, verantwoordelijk voor rioleringswerken, mede dankzij de inspanningen van de Leeuwse Natuurvrienden aan het herstel begonnen vanaf 2016.

Coördinatie Zenne-Coordination Senne