park dr. Mellin

Auguste Melin is een Andennais geboren op 14 mei 1868. Hij stierf in zijn geboorteplaats op 4 december 1933.

Het was dankzij het financiële welzijn van zijn ouders, die een slagerij hadden in de Grand-Rue, dat Auguste zijn hogere opleiding deed. Na zijn klassieke geesteswetenschappen (die hij eerst volgde aan de Middelbare School van Andenne en die hij afrondde in Namen), begon hij zijn medische studies aan de Universiteit van Leuven. Het was vooral het sociale aspect van het vak dat hem aantrok. Hij werd beschreven als iemand die dicht bij zijn patiënten stond, altijd naar hen luisterde, tot hun dienst stond en totaal niet geïnteresseerd was in geld. Hij beoefende de geneeskunde voor 40 jaar.

Een zeer gecultiveerde man, hij had een diepe interesse in andere gebieden: folklore, geschiedenis, toponymie en het dialect van zijn geboorteplaats en regio.

Dokter Melin wijdde ook zijn vrije tijd aan het tot in detail opschrijven van de praatjes van zijn regio (hij maakte meer dan 2000 kaarten met 9000 woorden en vol "spots", zinnen en folkloristische beschrijvingen). Deze kaarten werden in 1926 aangeboden aan J. Haust, professor aan de Universiteit van Luik. Zijn beroep als arts deed hem veel reizen door de regio en gaf hem de mogelijkheid om in het Waals te praten met mensen van alle sociale categorieën. Hij bestudeerde en schreef alles op wat hij hoorde. Hij betreurde de geleidelijke verdwijning van Wallonië vanwege de dreigende suprematie van een vaak foutief Frans. In 1925 schreef hij, geheel in het Waals, "Marie-Agnès Defrene, geschiedenis van een familie uit Andenne in de achttiende eeuw". Dit werk, geschreven in zijn dierbare patois, werd nooit gepubliceerd, maar werd getypt door J. Dernoncourt en wordt bewaard in het gemeentelijk keramiekmuseum van Andenne. Dit werk beschrijft het eerste gelukkige en ellendige leven van de heldin, maar vooral het leven van de stad Andenne in de 18e eeuw. Er werd een andere versie van deze roman geschreven, de vertaling van de eerste in het Frans, en die getiteld was: "Adrien le Bedel".

Het was in 1928, toen hij 60 jaar oud was, dat zijn belangrijkste werk "Geschiedenis van de stad en de ban d'Andenne" (een 350 pagina's tellend boek waarin hij de geschiedenis en folklore van deze stad naging) uitkwam.

Het jaar van zijn overlijden, zijn "Toponymie d'Andenne" werd gepubliceerd in "Le guecteur wallon".

Er was ook een historisch werk dat nooit werd gepubliceerd. Getiteld "Andennais-scènes van de 18e eeuw", wordt het bewaard in het Stedelijk Keramiekmuseum van Andenne.

Uittreksel uit Adrien le Bedel:

" Hoe mooi was het stadje Andenne, met zijn groene versiering van weiden en velden, in zijn brede gordel van heuvels en bossen, toen geen hoge schoorsteen de lucht verduisterde met rookwolken, toen geen steengroeve zijn eeuwenoude rotsen! […]

Wat was het mooi, vooral in juni, in dat prachtige seizoen waarin het gebladerte van zijn bossen hun volle bloei had bereikt zonder nog de jeugd van hun kleur te hebben verloren, waar in de weiden het gemaaide hooi zich opstapelde in geurende "meuliaux" "; waar honderden gierzwaluwen, bewoners van zijn klokkentorens, in de richting van de Vespre, in alle richtingen achtervolgden in de azuurblauwe hemel, terwijl ze hun vreugdevolle fluittonen uitsloegen! "

Uittreksel uit Andennaise-scènes uit de 18e eeuw:

" Zo was in de 18e eeuw het dorp Andenne, zo klein, maar zo mooi, zo beroemd, zo bezocht dat al eeuwenlang de titel "Municipium primae famae" had gekregen: stad met een eersteklas reputatie . "

Woord:

“ De liefde voor het vaderland is slechts de uitbreiding van de bijzondere genegenheid voor de geboortegrond waarmee het begon in het hart van het kind: het is een diepe gehechtheid aan zijn kleine stad, de oude stad. Sainte Begge, […] ”

Willem Vandenameele