Kapel van de Kapucijnen: vrome eenvoud

Ruim een halve eeuw na hun officiële stichting in 1528 in Italië, kwamen de Kapucijnen in 1585 naar de Lage Landen. Paus Gregorius XIII beschouwde hen als bij uitstek geschikt om door hun woord en voorbeeld het protestantisme te bestrijden. Ze leefden tussen het gewone volk volgens de strenge regel van Sint-Franciscus. Tijdens perioden van pest waren zij vaak diegenen die de lichamen van gestorven pestlijders begroeven. In 1617 kwamen de Kapucijnen naar Stavelot. De kapel die we hier zien en die toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw en de heiligen Franciscus en Antonius van Padua, werd in 1666 ingewijd, een periode waarin de pest West-Europa overspoelde. Kenmerkend is de erg eenvoudige stijl. Het is een eenbeukig gebouw met een kleine zeshoekige klokkentoren, die vanuit de straat 'Devant les Capucins' zelfs niet zichtbaar is. Het gebouw is des te interessanter omdat het een van de weinige gebouwen in de stad is dat ontsnapte aan de grote brand in 1689. In de 19de eeuw werd de gevel die uit bak- en natuursteen bestaat, gecementeerd. In het interieur zijn de altaren met de schilderijen van de Luikse schilder Englebert Fisen (1655-1733) en de gedecoreerde orgelkast deels uit de 17de eeuw de moeite waard. Ontroerend is het 13e-eeuwse houten beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Stavelot.

De kapel en een deel van het vroegere klooster horen vandaag bij het Collège Saint-Remacle. Ze wordt frequent gebruikt voor concerten en tentoonstellingen.

Jan Rymenams