Abtenpaleis abdij - Saint-Hubert

De abdij werd in 687 gesticht door kanunniken. Gekozen werd voor gunstige ligging op een plateau van 430 m hoogte bij een beek met de naam Andange. In 817 ging de kloostergemeenschap, die in verval was, op last van de bisschop van Luik Waltcaudus over in handen van de benedictijnen. Op 30 september 825 werd het lichaam van de heilige Hubertus vanuit Luik naar Andage overgebracht. De plaats ontwikkelde zich al snel tot bedevaartsoord en ging weldra Saint-Hubert heten. Rond de abdij vormde zich een agglomeratie met landbouwers maar ook leerbewerkers, schoenmakers, herbergiers, kooplui en smeden. Deze kern telde maximaal 4.000 bewoners. 

Tegen het einde van het ancien régime was de abdij bankroet en waren haar goederen gehypothekeerd. De abdij werd in 1796 op bevel van de Fransen gesloten. De abdij en haar goederen werden in 1797 verkocht.

Van de voormalige abdij resten nog de Sint-Hubertusbasiliek en een deel van de kloostergebouwen. Het gaat om het abtenpaleis en de kloostergebouwen voor de monniken, conversen en knechten.

Links voor de kerk ligt het abtenpaleis dat tussen 1729 en 1731 werd gebouwd in classicistische stijl onder abt Célestin De Jong. Het bestaat uit drie vleugels en het binnenplein is afgesloten met een hekwerk, waarop een maankalender is weergegeven. Voor dit luxueuze paleis werd gebruik gemaakt van marmer uit Saint-Rémy (Rochefort). Op de centrale gang geven gebeeldhouwde eiken poorten, met daarop de wapens van de abten, uit. De monumentale eretrap werd voltooid in 1732 en is getooid met griffioenen, die ook voorkomen op het wapenschild van abt De Jong.

Willem Vandenameele