Het oorlogsmonument te Walshoutem

In de begindagen van 1914 waren er vooral doortrekkende Duitse troepen, maar werden er nagenoeg geen schade of vernielingen aangericht. In die eerste oorlogsjaren werd er volgens het parochieverslag van de pastoor veel gebeden, werden de missen goed bijgewoond en werd tevens veel te communie gegaan. Die bijzondere vroomheid verminderde evenwel vanaf 1918 en zeker na de vreugde van de wapenstilstand. De Duitse soldaten werden tijdens de oorlogsjaren niet goed 'onthaald' behalve in twee cafés die na de oorlog dan ook kort en klein geslagen werden. Er werden door de bezetter individuele straffen voor overtredingen uitgesproken en wanneer de landbouwers niet tijdig hun teelten afleverden, werden ze collectief gestraft. Het gevolg was dat ook zij die andere genoeg voedsel hadden, moesten gesteund worden door het voedselcommiteit.

Walhoutem leverde 47 soldaten. Vier werden er gevangen gehouden in Duitsland, vijf geïnterneerd in Holland en de rest ging naar het IJzerfront. Hier sneuvelden er vier. De klokken werden enkele weken voor de wapenstilstand geroofd. Na de wapenstilstand verongelukte een Duits soldaat door een niet gewild schot en werd deze op het kerkhof begraven volgens de protestantse ritus.

Jan Rymenams