De molen van Bets

Deze verscholen ‘molen van Bets’ is gelegen op de linkeroever van de Molenbeek en werd in 1739 gebouwd door Johannes Philip Hastier. Tot de bouw van deze watermolen kon pas worden overgegaan nadat de molenaar op de naburige molen van Janshoven voor de schepenbank verklaard had dat de nieuwe molen geen hinder zou vormen.

Het oorspronkelijke molengebouw werd vanaf de hoogste blauwe hoeksteenketting vergroot, wat een vertekening van de aangewende bakstenen teweegbracht. In de 19de eeuw volgde een verbouwing waarvan de sporen nog duidelijk merkbaar zijn. Sedert 1995 werd het geheel eigendom van de familie Wuyts die instond voor de restauratie. De graanwatermolen vormt één enkel geheel met het woonhuis. De voorgevel van het molenaarshuis vertoont een korfboogvormige poort, enkele vensteropeningen en een laaddeurtje met hijsinrichting.

Het ijzeren bovenslagrad werd in 1964 verwijderd samen met het sluiswerk van maal- en lossluis. een bovenslagrad wordt gebruikt voor beken met een onregelmatig debiet. Voor de sluis werd dan een spaarbekken ingericht om een constante hoeveelheid aan 'vallend' water te hebben. Het spaarbekken hier is dichtgeslibd. Van op de maalvloer van gestampte aarde leidt een trapje naar de ‘halve’ steenzolder. Verder resten er nog een steenkoppel, een steengalg met schroef en hoepels, en een hefboom voor het sluiswerk. Op de luizolder bevindt zich nog het slaapvertrek van de molenaarsknecht.

De watermolen is heden in onbruik.

Jan Rymenams