De neogotische sarcofaag van Petrus De Wit

Parochiepriester Petrus Joannes De Wit (1798-1868) rust in een opvallende witte sarcofaag van carrara marmer. Hoewel de rijkere burgers zich in de 19de eeuw weinig aantrokken van de fundamentele oorzaken van de erbarmelijke leefomstandigheden van de arbeiders, werden ze – vooral door de katholieke kerk – er toe aangezet om liefdadigheid te beoefenen.

In 1861 richtte deken De Wit samen met enkele notabelen een lokale afdeling op van het genootschap van Sint-Vincentius a Paulo. In 1906 werden meer dan achthonderd broden uitgedeeld, driehonderd paar klompen, tweeënhalve ton steenkool en in mindere mate kleren.

De leden brachten niet alleen geld samen, maar bezochten ook de noodbehoevenden in hun woonst. In het Rekenboek van de vereniging lezen we bij het overlijden van Lieven Mertens in 1916, een van de leden, de volgende erg paternalistische tekst: “Hij volgde diens geest [van Sint-Vincentius] bij het bezoek der huisgezinnen, het aanmoedigen en steunen der arme stakkers en desnoods het vermanen en berispen der verdwaalden.”

In Aarschot lag het genootschap eveneens aan de basis voor de zondagsschool en de eerste openbare bibliotheek.

Jan Rymenams