Het gasthuis, met zicht op de hemel

We staan hier op de binnenkoer van het vroegere klooster van de grauwzusters en hebben zicht op de oudste gebouwen van de site.

Niet toevallig was het gasthuis gelegen aaan de Laak: hier was er immers drinkwater, water voor de brouwerij en de wasserij. De ‘bleek’ zal wel in de buurt geweest zijn.

Bij aankomst van de grauwzusters in 1655 werd onmiddellijk de basisinfrastructuur aangepast: een kapel met in het verlengde daarvan de ‘beyaert’ of ziekenzaal. Genezing lag immers in Gods hand, maar de zusters konden door verzorging het lijden lichter maken. Dagelijks kon vanuit de ziekenzaal de mis gevolgd worden. Trouwens, wanneer de zieke opgenomen werd diende hij of zij eerst te biechten. Vervolgens werd de zieke gewassen, kreeg propere kleding, werd in een bed gestopt en verzorgd met eten en drinken, …

Maar het verblijf was een voorbereiding op de ‘goede dood’:sterven met zijn volle verstand en in staat van genade. Die dood was er zeker, getuige het feit dat het gasthuis over vier begraafplaatsen beschikte waarvan een voor de zusters en de rest voor patiënten. Tijdens een epidemie in 1703 werd zelfs een apart soldatenkerkhof ingericht.

Besmettelijke zieken die leden aan ‘contagieuse en pestilentiale siecten, melaatsheid, Spaansche poecken en cancer’ werden elders ondergebracht, o.a. in het pesthuis.

Dat het werk van de zusters niet zonder gevaar was, weten we omdat bij de grote pest van 1666 in de maand oktober vijf zusters van de twaalf slachtoffer werden.

De zusters waren immers niet alleen in het ziekenhuis actief, maar verzorgden ambulant zieken in de stad en de wijde omgeving.

Jan Rymenams