Al Met Der Tyd

Pei-Hsuan Wang - Beaufort 2024

Aan weerszijden van een bank, met zicht op zee, zijn op subtiele wijze twee beelden aanwezig: ze houden al wie er even komt verpozen gezelschap. We zien twee mythische wezens als bewakers. Meestal worden ze geplaatst bij de ingang van een huis of heiligdom om rampen en kwaad af te weren. Hier flankeren ze een zitgedeelte langs het duinpad. Daardoor ontstaat een portaal dat de zittende persoon naar een andere mindset transporteert, dankzij het inspirerende uitzicht op de zee en de hemel. De bewakers zijn hybride wezens die luisteren naar mythische figuren en godheden uit de Chineessprekende wereld. Ze zijn de beschermers van waterwegen en kustgemeenschappen. In de armen van de staande figuur is een vos te zien: een verwijzing naar de plaatselijke legende over Mong de Vos, een strandjutter uit De Haan.

Om dit werk te realiseren kreeg Pei-Hsuan Wang begeleiding van De Haanse Heemkring Tussen Noordee en Noordzee en inwoners van de gemeente. De titel 'Al Met Der Tyd' verwijst naar een inscriptie uitgehouwen in een gevelsteen die ooit een belle epoque-villa sierde. In 1890 was het zelfs een van de allereerste villa's in De Haan. Tegenwoordig bevindt de steen zich in het archief van Heemkring De Haan en is hij hun logo geworden. De zinsnede suggereert dat het belangrijk is om tijd vrij te maken voor persoonlijke groei in het leven. Het is ook een poëtische verwijzing naar de cyclische levensloop aan zee, zoals voor eigenaren van familiepensions: bezoekers komen en gaan in golven, naarmate de seizoenen verstrijken.

Pei-Hsuan Wang

Taiwan, °1987

Pei-Hsuan Wang onderzoekt sinds het begin van haar kunstenaarschap haar ontwikkeling als Oost-Aziatische vrouw die wordt beïnvloed door verschillende cultuuruitingen. Aan het eind van haar tienerjaren gaat ze op eigen houtje naar de Verenigde Staten om dan na haar studies verder door te reizen naar Europa. Zo botste ze op jonge leeftijd al snel op de onzekerheden die de verschillen tussen culturen en ideologieën met zich kunnen meebrengen.

Aan de hand van media zoals video, beeldhouwkunst, tekeningen en installaties introduceert ze die persoonlijke herinneringen in haar oeuvre en ontgint ze de kwetsbaarheden en tegenstrijdigheden die schuilen in haar identiteitsvorming. Pei-Hsuan Wang verweeft elementen uit fantasieverhalen en folklore uit Oost-Azië met de geschiedenis van haar eigen familie – en dan vooral de vrouwelijke lijn ervan – zoals haar grootmoeder of nichtje. Ze zoekt bewust schoonheid op tijdens het navigeren tussen twee geografische knooppunten en toont haar verwantschap met mythische oerbeelden als magische bewakers of hybride wezens. Haar sculpturen en tekeningen zijn dan ook verbonden met figuren in tempels, kerken of huisaltaren, waar dieren en mensen verschijnen met vlammen of vleugels, schubben en klauwen, vruchten en bloesems.

De verhaalstijl van Pei-Hsuan Wang is beïnvloed door het idee van gedaanteverwisseling als metafoor voor haar eigen manier om in de wereld te staan en zich te verhouden met de omgeving, terwijl metamorfose en symbiose ook thema’s zijn die veelvuldig voorkomen in de volkscultuur en de artistieke output ervan. Die vormverandering wordt speels en intiem, soms desoriënterend, tot uiting gebracht: een vruchtbare kruising tussen verschillende culturen, tradities en symbolen. Wanneer gedachtes op een warrige en onsamenhangende wijze worden uitgedrukt, spreekt men in het Kantonees zelfs van ‘Ghost Eat Mud’, een humoristische uitdrukking en gelijknamige titel voor een recente tentoonstelling in Kunsthal Gent, waar een beeld van Hua Mulan in het centrum stond, een jonge vrouw die vermomd als mannelijke krijger legendarisch werd omwille van haar moed en vastberadenheid. Mulan is daarenboven niet alleen een Disney-film uit 1998, maar ook een oud anoniem gedicht dat Pei-Hsuan Wang als kind vaak te horen kreeg voor het slapengaan, een figuur waar haar twee werelden samen komen.

PASAR MijnRoute.be