Bourla/Gounod

In het café met rooi’ gordijnen

Blijven seconden langer gaan

Want een horloge is er luier

En de minuten kruipen traag

Uit: ‘Café met rooi’ gordijnen’, 1992

In 2000 werd Wannes Van de Velde ziek. Hij kreeg de diagnose leukemie en werd aanvankelijk succesvol behandeld. In 2008 keerde de ziekte terug. Op 10 november van dat jaar bezweek hij eraan.

In 2005 werd Wannes Van de Velde nog uitgebreid gevierd in de Bourlaschouwburg. Collega-artiesten brachten hulde aan de muzikant en ook zijn carrière in het theater werd er gelauwerd. Die kende vooral succes in de jaren 70, toen Wannes lid was van de Internationale Nieuwe Scène, een theatergroep die hoge ogen gooide met hun interpretatie van Mistero Buffo, een stuk van de Italiaanse toneelschrijver Dario Fo.

Zowel Nanna als Bob waren bij die viering in 2005. “Op het podium was toen Café Gounod nagebouwd, het stamcafé van Wannes dat destijds tegenover de Bourlaschouwburg lag.” Café Gounod, in de Kelderstraat 4, sloot in 2008. “In Gounod heeft Wim ongelofelijk veel tijd doorgebracht”, weet Nanna. “Hij schreef er teksten en maakte een lied over de kroeg, Café met rooi’ gordijnen. Dat werd in 1992 de titelsong van zijn plaat. Op de cover staat een foto van hem en zijn groep, genomen in de Gounod.”

Bob en Nanna bleven bevriend met Wannes tot aan zijn dood. “Ik heb hem het laatst gezien een dag voor hij stierf”, zegt Bob. “Vandaag koester ik de vele brieven die hij me schreef. Zo heb ik er nog eentje uit 2003, die hij neerpende op het terras van café Pallieter op het Mechelseplein. Daarin schrijft hij onder meer over zijn handen.” ‘Drie weken geleden ben ik nog om raad geweest bij een huisarts van het Nottebohminstituut en die zei me carrément wat ik al langer vermoedde: sleet. De jaren, ouderdom. Goed, daar leg ik me bij neer. Als mijn vingers versleten zijn, dan weet ik tenminste waarvan. 45 jaar flamencogitaar in dienst van emotie en kunst. Zo wil ik gaarne verslijten.’

GVA - Gazet van Antwerpen