Wandelroute Steinhauerweg

Historische wegkruisen uit een tijd waarin de bevolking van Britten bijna uitsluitend leefde van stenen zijn te vinden langs de weg. Twee verlaten steengroeven getuigen ook van het werk van de steenhouwer. In het romantische Saarhölzbachtal is alleen het gekabbel van de beek te horen. Historische grensstenen herinneren aan de voormalige grens tussen het Saargebied en Duitsland.

Op deze route worden cultuurgeschiedenis en landschap één geheel.

Tussen 1743 en 1786 creëerden steenhouwers uit Britten talrijke wegkruisen. Tien historische kruisen omzomen de Steinhauerweg. In het schaduwrijke bos zijn smalle bospaden verweven met bredere boswegen. Op zachte bosgrond, gestaag lichtjes bergafwaarts, wordt het dal van de Saarhölzbach bereikt.

Historische grensstenen van de voormalige grens zijn te vinden langs de weg. Na de Eerste Wereldoorlog werd het gebied Saargebied van Duitsland gescheiden en onder het bestuur van de Volkenbond geplaatst. Bij de klim uit het idyllische Saarhölzbachtal bevindt zich een rustbos, dat via een brede weg wordt doorkruist.

Bij zonneschijn verlichten zonnestralen een verlaten steengroeve waar de donkerrode rotsen te zien zijn, fascinerende schaduwspelen door de schaduw van de bomen over de steengroeve. Bloemen en gras groeien uit spleten en kieren, enkele rotsplaten zijn bedekt met dikke moslagen, op sommige rotsen groeien bomen met wortels die om de steen zijn gewikkeld. Op de steengroeve Fonkenbruch zijn aan de donkere rotswanden van de smalle doorgang nog steeds duidelijk de sporen van hamer en beitel zichtbaar. Bomen hullen de steengroeve in een mystieke duisternis. Even later prachtig uitzicht Am Schönertskopf over de bossen tot aan Losheim en Merzig.

De Steinhauerweg is beoordeeld door het Duitse Wanderinstitut met 87 ervaringspunten.