Rimbacher Kapellenweg

Rimbach wordt beschouwd als een oude nederzetting. Het zou zijn ontstaan in het kader van de missieactiviteiten van het klooster Chammünster en een van die "-bach" plaatsen zijn die qua naamgeving worden toegeschreven aan de 9e eeuw. Het kerkpatroonschap van de aartsengel St. Michael wijst ook op een hoge leeftijd. Naar verluidt was de kerkbouw gepland op de nabijgelegen Aignhof. Het bouwhout zou echter door engelen naar een heuvel zijn gebracht, waar zich een heidense offerplaats bevond. De eerste kerk viel ten prooi aan de Hussietenstorm. De volgende (gebouwd in 1438) zonk tijdens de Dertigjarige Oorlog. Volgens het jaartal in de koepelboog werd de huidige oude kerk in 1719 voltooid. Sommige heiligenbeelden in de parochiekerk wijzen ook vandaag nog op de verbondenheid tussen de mensen en hun geloof. Naast de parochiekerk staat de Zielenkapel (gebouwd in 1735). Het bevat een afbeelding van de bedroefde Moeder Gods, die eerder het doel was van bedevaarten. Het plafondschilderij toont de arme zielen in het vagevuur, onder wie het gezicht van een leraar die destijds dienst deed. Als u nu de kerkberg wilt verlaten, langs het oorlogsmonument richting Hotel "Bayerischer Hof" gaat, bereikt u rechts na de hotelparkeerplaats het voetpad. Hier komt u bij het familiegedenkteken Gsellhofer. Ter herinnering aan de overleden familieleden heeft de familie een kruis en gedenkplaten opgericht. Slechts een klein stukje verder buigt u rechtsaf de Valkenweg in en even later opnieuw rechts de Finkenweg in. Na ongeveer 100 meter en het einde van de asfaltweg ligt links, achter een groep bomen en struiken, een zogenaamde "Marterl". Een "Marterl" kan een kruis of een gedenkplaat zijn en moet herinneren aan degene die op deze plek een fataal ongeval had; in dit geval aan Georg Pielmeier, die hier is overleden. Als u terugkeert naar het voetpad langs de hoofdstraat, komt u bij een kapel met naastgelegen gedenkstenen. De kapel werd gebouwd door de familie Mühlbauer. Op de gedenksteen staan de namen van degenen die zijn omgekomen op de nabijgelegen Aubergstraße. Tegenover, aan de andere kant van de straat, bij de afslag naar Thenried, staat een houten kruisbeeld, met een zeer mooi uitgevoerde Christus. Vanaf hier gaat u linksaf de Wiedenhofstraße in, aan de rechterkant waarvan een grote groep dodenplanken staat. Deze dodenplanken hadden hun oorsprong in vroeger tijden, toen er nog geen dodenhuisjes waren en de overledene thuis werd opgebaard. Dit gebeurde op een plank die later door de timmerman werd bewerkt, beschilderd en voorzag van de persoonsgegevens en een vrome spreuk. De familie plaatste het dan naast wegkruisen of kapellen. Daar herinneren deze dodenplanken voorbijgangers aan een stil gedenken. Oorspronkelijk werden hier dodenplanken van overledenen van de nabijgelegen boerderij geplaatst. Om te voorkomen dat deze traditie in de vergetelheid raakt, heeft de lokale klederdrachtvereniging deze dodenplankengroep overgenomen. Ze plaatst nieuwe dodenplanken voor overleden leden en houdt jaarlijks een herdenking. In eerdere tijden leidde vanaf hier een kruisweg naar de bosheuvel, waarop drie kruisen stonden. Daarom wordt vandaag de dag nog steeds gesproken over de Kalvarieberg. Verder langs de Wiedenhofstraße, voorbij twee vijvers, staat op het privéterrein van de familie Silberbauer (daarom helaas niet te bezichtigen) een kleine kapel. Deze werd gebouwd in 1983. De bouwer bouwde deze kapel om zijn dankbaarheid voor Gods hulp in familienood en voor een goede terugkeer van de oorlog tot uitdrukking te brengen. Na ongeveer 200 meter is er aan de rand van de straat nog een veldkruis te zien. Deze kruisen getuigen van een diepe religiositeit van de mensen. Ze moeten voorbijgangers herinneren aan onze Schepper. Tot in onze tijd was het gebruikelijk om het kruisteken te maken of kort te pauzeren als men langs een van deze kruisen kwam. Ga nu ongeveer 100 meter terug, totdat u linksaf een veldweg kunt inslaan, langs de rand van het bos komt u aan de linkerkant in het bos. Als u nu links de wegwijzer naar de boskapel volgt, bereikt u de "Houten Kapel". Deze werd gebouwd door de familie Hofmann uit Thürnhofen. De oude kapel die op deze plek stond, dateerde uit 1822. Het votiefschilderij in de kapel toont een kudde vee die wordt beschermd door de Moeder Gods en doet vermoeden dat de kapel werd gebouwd uit dankbaarheid voor een voorbijgaande veeziekte. Bij de houten kapel staan enkele rustbanken die uitnodigen tot verpozen en stil gebed. Tot in de jaren vijftig werd deze weg bewandeld naar de zondagsmis. Ga nu verder bergafwaarts, totdat u Thürnhofen bereikt. Hier aan de rand van het bos heeft u de mogelijkheid om een pauze te nemen in "Elvira's Kaffee-Stüberl", bij mooi weer op het zonneterras met een prachtig uitzicht, anders in het gezellige Stüberl. Na de pauze volgen we de markering Ri9, die ons weer het bos in leidt en komen na een paar meter bij een ander gedenkkruis, dat is opgericht om de overleden verwanten van de familie Reif uit Thürnhofen te herdenken. Verder langs het bospad bereikt u een asfaltweg; volg deze nu naar links, totdat u het bosgebied weer verlaat. Hier rechts langs de weg bevindt zich de "Kümmerniskapelle". Het betreft hier de gerestaureerde en herbouwde houten kapel uit 1822, waarvan u de voorganger eerder heeft bezocht. Deze kapel kreeg haar naam door het votiefplaatje waarop de heilige Kümmernis is afgebeeld. Deze plek voor hulp- en troostzoekenden is ook elk jaar de 3e halte van de sacramentsprocessie. Voorbij de familiemonument van Mühlbauer (eerste huis rechts van de straat) en een ander wegkruis komt u weer terug in het dorp. In sommige gevels van de huizen staat een beeld van de Moeder Gods, waardoor de bouwers van de huizen hun diepe verering voor de beschermheilige van Beieren tot uitdrukking brengen.