Leisteenbreuk-weg KC 81

Van leisteen in het Frankenwoud

Deskundigen zijn van mening dat de Frankische kolonisten uit het Moezel-Rijngebied bekend waren met de leisteen uit hun thuisland en deze in het nieuwe thuisland "ontdekten". Echter, pas vanaf de 15e eeuw werd deze daadwerkelijk gewonnen. In Lehesten en Unterloquitz ontstonden de grootste mijnen op het continent. Maar er waren ook leisteenmijnen rond Wilhelmsthal. In dagbouw werd de leisteen vaak gewonnen met breekstangen, wiggen, hamers, beitels, handzagen en mokers. Van 1811 tot 1813 en in 1834 werd er ook op die plek leisteen gewonnen, die ons wandelpad doorkruist. Van 1876 tot 1878 werd de winning voor de productie van schoolborden weer hervat en vanwege de slechte kwaliteit en de ongunstige bereikbaarheid weer stopgezet. Voor de lange klim worden we beloond met prachtige vergezichten op het plateau.

We wandelen vanuit Grüntal, zoals de onderste wijk van Wilhelmsthal wordt genoemd, richting het plaatsnaambord (richting Hesselbach) op de Berkenweg links omhoog naar het einde van de plaats en het bos. Met elke stap wordt het uitzicht op Wilhelmsthal, gelegen op de steile berghelling van de Eichsberg, met de imposante katholieke St. Josephs-kerk en het Grümpeldal met zijn omgeving, steeds verder en mooier. We lopen bergopwaarts over een bospad.

Halverwege scheiden we van de ons begeleidende Vlotsherenweg en gaan slechts kort naar beneden en vervolgens lang en gemakkelijk omhoog door de open plekken gecreëerd door de letterzetterkever.

Pas vlakbij de weg naar Hesselbach slaan we linksaf naar een onverhard bospad en volgen het, steeds steiler, langs een vijver naar de hoogte en naar het open veld naar een landweg. Hier lopen we door een vallei met een vijver en mooi gevormde velden omhoog naar het op 590 m hoogte gelegen Hesselbach, waar een prachtig panoramisch uitzicht op de ontginningseilanden van het nabijgelegen Frankenwoud met zijn kerkdorpen te zien is.

We lopen door het dorp, steken recht over op de hoofdstraat, lopen bergopwaarts in de Bühlstraße tot aan de bergtop. Daar is een uitstapje naar links naar de Schneihanneskapelle aan te bevelen.

Deze kapel werd in de jaren '50 gebouwd door de eigenaar van de Schneihanneshof, Appel G., uit dankbaarheid voor zijn terugkeer uit de Tweede Wereldoorlog. In het dorp en in de omgeving zijn talrijke getuigenissen van diepe vroomheid te vinden. Ongeveer 300 meter verderop langs de weg naar Lahm staat een zandstenen martelaren met het jaartal 1764. Het toont een reliëf van de Glosbergse Moeder Gods, de heilige Aegidius en de kroning van Maria. Onze sympathie gaat uit naar de twee broers en zussen uit Grümpel, die in 1764 op deze plek op weg naar school in een sneeuwduin zijn bevroren.

Onze leisteenbreukweg buigt echter naar rechts af naar een weg naar de Böhla-Platz, vanwaar een geweldig uitzicht over de beboste hoogten van het Frankenwoud tot aan de Döbraberg: op Presseck, op de uitkijktoren bij Birnbaum en de omliggende dorpen. We lopen verder op het kam pad en bereiken al snel het imposante, 10 meter hoge, 's nachts verlichte "Hohe Kreuz" op de 568 meter hoge Eichsberg. Vanaf een bepaalde plek reikt het uitzicht bij helder weer tot aan de Veste Coburg.

Naast de kapel van de familie Peter, gebouwd in 1998 (en door hen onderhouden), kunnen we kort pauzeren voor een stille overdenking voordat we bij de kleuterschool komen en verder gaan naar de parochiekerk St. Josef. De recent gerenoveerde kerk is niet alleen vanwege de warme sfeer, de moderne gekleurde ramen in het nieuwe koor en het nieuwe Metzler-orgel een bezoek waard.

Na het bezoek aan de kerk lopen we, vergezeld van de kruiswegstaties langs de weg, de smalle, steile dorpsstraat naar beneden en waarderen nu pas hoe steil en lang de bebouwde helling is en hoe de huizen als zwaluwnesten tegen de berghelling plakken. Het uitzicht vanaf de kerk op de steile, beboste hellingen van de diep ingesneden valleien (met op de achtergrond Steinberg) en de huizen van Wilhelmsthal is uniek mooi.