Fray Diego José de Cádiz - Andalusië

Dit standbeeld staat in de Jardines de la Alameda Hermanas Carvia Bernal y Clara Campoamor nabij de Baluarte de la Candelaria.

Diego José de Cádiz (1743-1801) was een Spaanse kapucijner broeder die in de 18e eeuw een bekend en populair prediker was in de hele regio van Andalusië. Hij werd in 1894 door de katholieke kerk zalig verklaard.

Hij werd geboren in Cádiz in 1743. Zijn moeder stierf toen hij 9 jaar oud was. Later verhuisde zijn vader het gezin naar de stad Grazalema, waar hij naar de plaatselijke school van de Dominicaanse Orde ging. In zijn jeugd maakte Joseph geen vorderingen op school en kreeg hij de bijnaam "domkop van Cádiz". Hij werd aanvankelijk door de Observante Franciscaanse broeders afgewezen vanwege deze vermeende beperking van het intellect, maar werd later door de Kapucijner broeders geaccepteerd en trad op 15-jarige leeftijd toe tot hun noviciaat in Sevilla.

In 1771 werd hij, na verdere training in homiletiek, ingedeeld bij een van de teams van broeders die parochiemissies predikten voor bewoners van geïsoleerde, landelijke dorpen, wat een belangrijk aandachtspunt was van de kapucijnen in die tijd. Hij was bekend voor de tedere liefde die hij toonde voor het kruisbeeld dat hij vasthield terwijl hij preekte, en over de bijzondere kracht van zijn woorden, die zijn toehoorders beroerden en een indruk achterlieten op hun leven. Hij trok te voet door het hele schiereiland.

Deze ongeleerde man werd een gevierd prediker in Spanje. Tijdens zijn preek op een dag riep een kind hardop in de kerk: "Moeder, moeder, zie de duif rusten op de schouder van pater Didacus! Zo zou ik ook kunnen preken als een duif mij alles vertelde wat ik moest zeggen!" 

Spanje onderging veranderingen in zijn intellectuele klimaat, nu de invloed van de Verlichting zich begon te verspreiden in de hogere klassen van het land. In 1783 preekte hij aan het Koninklijk Hof, maar merkte dat hij geen effect had op de adel. Teleurgesteld verliet hij Madrid en schreef later: "Ik wil niet dat het koninklijk paar zich mij herinnert".

Hij werd benoemd tot ambtenaar van de inquisitie.

Hij stierf in 1801, blijkbaar als gevolg van gele koorts, op 58-jarige leeftijd in Ronda.

Hij werd in 1894 zalig verklaard door paus Leo XIII:

Van zijn leven zijn drie wonderbaarlijke gebeurtenissen opgetekend, die alle plaatsvonden op het centrale plein van Cádiz. Bij één daarvan kon hij het leven redden van een bouwvakker die van een dak was gevallen, door zijn val met één hand te stoppen. Bij een andere gelegenheid passeerde een priester hem toen hij op weg was om een stervende de laatste sacramenten toe te dienen. Toen de acoliet die de priester vergezelde, de broeder erop wees dat hij zijn kap niet had afgedaan (de gebruikelijke vorm van eerbied voor het Heilig Sacrament dat de priester zou dragen), zei Didacus tegen hem: "Zeg tegen de priester dat het ciborium leeg is". Dit bleek inderdaad het geval te zijn. Bij weer een andere gelegenheid werd de stad getroffen door een zware regenbui. Het plein, waar Didacus toevallig op dat moment preekte, was de enige plek waar geen regen viel.

Willem Vandenameele