Siciliaanse expeditie

De Siciliaanse Expeditie was een Atheense expeditie naar Sicilië van 415 v.Chr. tot 413 v.Chr., tijdens de Peloponnesische Oorlog. De expeditie liep na een succesvol begin op een totaal fiasco uit. Thucydides schreef wrang in zijn Geschiedenis van de Peloponnesische Oorlog dat de generaals die deze campagne aanvoerden nauwelijks iets van Sicilië of de Siciliaanse bevolking af wisten, zodat het Griekse leger veel te klein was om het eiland te kunnen veroveren. De 19e-eeuwse Britse historicus Edward Creasy rekende de Slag bij Syracuse, waar de Siciliaanse expeditie gebroken werd, onder zijn vijftien meest beslissende veldslagen in de wereld.

Aan de eerste fase van de Peloponnesische Oorlog was met de Vrede van Nicias in 421 v.Chr. een einde gekomen, en in 415 hadden Athene en Sparta een formeel vredesverdrag. In dat jaar stuurde Segesta, de hoofdstad van de Elymiërs in West-Sicilië, ambassadeurs naar Athene om hulp te vragen in hun oorlog tegen Selinus. De Segestanen brachten voldoende geld naar Athene om zestig schepen voor een maand te betalen. De Atheners hadden reeds eerder in de oorlog een vloot naar Sicilië gestuurd, en werden aangetrokken door de overvloed aan graan en andere rijkdommen; door Segesta te helpen dachten ze een bruggenhoofd te kunnen slaan om het eiland later misschien te veroveren. De wijze raad van Pericles, die zolang hij leefde Athene gewaarschuwd had tegen een te zware belasting van het rijk, was vrijwel volkomen vergeten.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Catalaans • Duits • Engels • Frans • Italiaans • Spaans