Kerk Santa Caterina - Pisa

In 1220 werd door de Dominicaan Uguccione Sardo binnen de stadsmuren van Pisa officieel een hospitaal gesticht met een aangebouwde kerk. Zowel het hospitaal als de kerk werden echter reeds vermeld in een document uit 1211.

Na de opheffing van de religieuze orden op bevel van de groothertog van Toscane Pietro Leopoldo (1748), werd het klooster gesloten en werd de kerk een parochiekerk.

Van 1923 tot na de Tweede Wereldoorlog onderging de kerk een reeks restauraties (waaronder de restauratie van de klokkentoren) die erop gericht waren de kerk weer in een stijl te brengen die dicht bij de oorspronkelijke gotiek aanleunt en ook de schade te herstellen die tijdens de Tweede Wereldoorlog was toegebracht.

Links van de kerk, ter hoogte van de apsis, staat de klokkentoren.

Links van de kerk staat het gebouw van het Dominicanenklooster. Het gebouw is gebouwd rond een centrale binnenplaats, die de ruimte volgt die oorspronkelijk door het klooster werd ingenomen, en heeft een gebouw links van de voorgevel van de kerk, de pastorie. Achter deze laatste ontwikkelt zich een grote tuin.

Het interieur van de kerk heeft de vorm van een Latijns kruis, met een enkel schip bedekt met zichtbare houten spanten.

Langs het schip staan vier 17de-eeuwse zijaltaren in pietra serena, met een beschilderd houten processiebeeld dat de Madonna met kind voorstelt (eerste altaar rechts), en de heilige Catharina van Siena die de stigmata ontvangt (eerste altaar links), een werk uit de 17e eeuw van Raphael Vanni, de Prediking van de H. Vincent Ferreri (tweede altaar links), geschilderd door Pietro Dandini in de 17e eeuw, en de H. Raymond Raimond die een dode opricht (tweede altaar rechts), een schilderij uit de 17e eeuw van Cesare Varchesi.

In het middenschip bevindt zich ook het Grafmonument van aartsbisschop Simone Saltarelli (1343-1347), door Andrea Pisano met medewerking van zijn zoon Nino Pisano, aan de linkerwand, en het Grafmonument van Gherardo di Bartolomeo door Simone Compagno (ca. 1419), door een onbekende auteur, aan de rechterwand. Verderop staan, respectievelijk links en rechts, de Glorie van de H. Thomas die onlangs aan Lippo Memmi is toegeschreven, na lang te zijn toegeschreven aan Francesco Traini (ca. 1340) en het Martelaarschap van de H. Catharina van Alexandrië door Aurelio Lomi (1653).

Vóór het transept, aan de rechterwand van het schip, bevindt zich een zijkapel met twee traveeën.

Op de achterwand zijn er vijf kapellen. In de eerste kapel rechts staat het altaar van het Heilig Sacrament. In de tweede bevindt zich een marmeren dossaal van Matteo Civitali met de Madonna tussen de heiligen Hiëronymus en Dominicus (15e eeuw). De hoofdkapel vormt de apsis van de kerk en herbergt het hoofdaltaar, bestaande uit een mensa ondersteund door kleine zuilen, waaronder zich de graftombe van de zalige Fra' Giordano di Rivalto (14e eeuw) bevindt. In de eindmuur van de apsis bevindt zich een groot vierlichtsvenster met afbeeldingen van heiligen. In de eerste kapel links bevindt zich een kruisbeeld uit de 14e eeuw; de gelijktijdige Sarcofaag van Falcone da Calcinaia bevindt zich in de tweede kapel links en wordt bekroond door het altaarstuk met de H. Dominicus, een kopie van een origineel van Francesco Traini dat in het Nationaal Mattheusmuseum wordt tentoongesteld.

Aan de voet van de pijlers van de triomfboog vinden we de beeldengroep van de Annunciatie (1368) van Nino Pisano, bestaande uit de beelden van de Madonna en de aartsengel Gabriël, respectievelijk links en rechts van de boog.

Willem Vandenameele