Monastero e Chiesa di Santa Teresa - Erice

Het klooster van Santa Teresa werd in 1671 in Erice gesticht door de rijke broers Tommaso en Maria Badalucco, afstammelingen van de Erice-patriciër Giuseppe Badalucco die in zijn testament hij had geregeld dat, bij gebrek aan directe erfgenamen, zijn bezittingen moesten worden besteed aan de stichting van een karmelietenklooster. Omdat de twee broers de laatste vertegenwoordigers van de familie waren, lieten ze hun paleis aanpassen aan de nieuwe bestemming.

In 1701 trad een eerste groep nonnen, de ongeschoeide karmelieten van St. Teresa van Avila, het klooster binnen.

Na de opheffing van de religieuze ordes in 1866 bleef het klooster jarenlang gesloten en verlaten en was de kerk vaak overgeleverd aan de genade van dieven, aangetrokken door de waardevolle kunstwerken en de majolicavloer.

Het kloostergebouw werd in de eerste decennia van de twintigste eeuw gebruikt als zetel van een studiecollege; tijdens de laatste oorlog werd de kerk een voedselopslagplaats.

Erice's aartspriester Andrea Messina richtte de kostschool Sales op. Messina slaagde erin het voormalige karmelietenklooster van Santa Teresa te restaureren en functioneel te maken, dat vanaf 1925 actief begon te functioneren. Het sobere hoofdkantoor, Palazzo Sales genaamd, is in de jaren tachtig volledig gerenoveerd en is tegenwoordig een waardevolle locatie voor conferenties, demonstraties en evenementen van groot cultureel belang.

Het klooster van S. Teresa wordt echter vooral door ouderen herinnerd vanwege de productie van ceroplastische kunstvoorwerpen: de nonnen waren heel lang bij deze activiteit betrokken, zeker vanaf de eerste decennia van de 18e eeuw. tot de dood van de laatste twee nonnen halverwege de vorige eeuw.

De kerk werd gebouwd tussen het einde van de 17e eeuw en het begin van de 18e eeuw. Zoals de meeste kerken van Erice heeft het een eenvoudige gevel met een plat portaal in renaissancestijl en daarboven de klokkencellen die toegankelijk waren vanuit de sacristie.
Het interieur, met een enkel schip, is geplaveid met 18e-eeuwse Napolitaanse majolica, die zich onderscheidt van die van andere kerken (S. Martino, S. Carlo, SS. Salvatore) vanwege de delicate kleuren. 

In het eerste altaar aan de linkerkant, nu onversierd, bevond zich oorspronkelijk een doek met de heilige Johannes van het Kruis van de Trapani-schilder La Bruna, geschonken, net als het kruisbeeld van het tweede altaar, door Maria Badalucco. In het eerste altaar aan de rechterkant zien we een beeld van de heilige Jozef met het kindje Jezus, in tufsteen, terwijl in het tweede altaar een Onze-Lieve-Vrouw van de berg Karmel staat, op canvas, uit Palermo.

Het orgel is uit 1850, de preekstoel uit 1853. De treden naar het hoofdaltaar zijn van rood Libisch marmer.
In de grote kapel van het hoofdaltaar bevindt zich een inscriptie die herinnert aan het transport van het lichaam van Maria Badalucco vanuit de kerk van Carmine binnen het klooster. Rechts en links de beelden van twee profeten die zo dierbaar zijn voor de karmelietenreligiositeit: Sant'Eligio (rechts) en Sant'Elia (links).
Het altaar, versierd met zilveren platen en spiegels, werd door de mensen beschouwd als de mooiste van de kerken van Erice. Vandalisme heeft het helaas vrijwel geheel van zijn verfijning ontdaan, maar wat overblijft kan, als het goed wordt bekeken, een idee geven van de vaardigheden van de Erice-vaklieden uit de 18e eeuw.
Ten slotte zijn de plafondfresco's ook uit de 18e eeuw, maar rond 1953 uitgebreid herwerkt door de Erice-schilder en decorateur Augugliaro, bekend als "'u scarvacchiu".

Willem Vandenameele