Santuario di San Calogero - Sciacca

In de oudheid stond er een kleine kerk op de top van de Monte Kronio ten dienste van de zieken en pelgrims die naar de grotten klommen om te profiteren van de dampen.

Er was ook een grot die, volgens de overlevering, werd gebruikt door de kluizenaar Sint Calogero om uit te rusten, een bedevaartsoord dat kon worden bereikt door middel van een anderhalve meter breed gat waar alleen een man doorheen kon kruipen. De toegang tot de grot bevindt zich tegenwoordig onder de huidige kerk.

Aan het einde van de 15e eeuw richtten enkele monniken van San Calogero, na verschillende tegenslagen, een klein ziekenhuis op in enkele kamers op de heuvel en keerden terug om zich te vestigen in de buurt van de grot van de heilige.

De bouw van de huidige basiliek, die het oude kerkje moest vervangen, is te danken aan bisschop Mariano Manno, die er in 1530 mee begon en de cultus van San Calogero een nieuwe impuls gaf. Het nieuwe gebouw werd gebouwd met bijdragen van de gelovigen. De bouw werd voortgezet door de prior van San Calogero, Don Gregorio Gallitano (1571-1623) en werd ingewijd in 1644, met kanunnik Gaspare Blasco als prior.

In 1948 werden het heiligdom en de aangrenzende gebouwen in eeuwig gebruik gegeven aan de Franciscaanse Derde Regelmatige Orde, die zorgde voor de renovatie van de kamers van de voormalige hermitage.

Het heiligdom werd opgericht als parochie in 1953 en verheven tot basiliek in 1979.

Op het hoofdaltaar van de kerk staat een beeld van de heilige Calogero, bewaard in een houten kist uit de 18e eeuw. Het beeld was in 1535 door kapelaan Antonio Bruno besteld bij Antonello Gagini uit Palermo en werd na diens dood in 1538 geleverd door diens zoon, Giacomo Gagini, zonder de figuur van de boogschutter die in het contract was voorzien. De heilige is afgebeeld in kluizenaarskledij, met een Bijbel en een hinde aan zijn zijde.

Willem Vandenameele