Haven

Aardenburg telde voor de Tweede Wereldoorlog tientallen winkeltjes. Voor velen was dit een manier om hun mager inkomen aan te vullen. Alma Bauwens-Stekelinck herinnert zich nog hoe zo’n kruidenierszaakje eruit zag: “Op de toonbank stonden grote blikken dozen waar koffie in zat en een weegschaal, zo’n koperen geval. Op schappen en boorden stonden onder meer zeep, stijfsel, vermicelli, rozijnen, chocolade en thee. Suiker en rijst werden in baaltjes bewaard. Er was een grote pot met stroop dat per kannetje werd verkocht. Veel werd op een weegschaal afgewogen en in een puntzak gedaan. Met een lei met griffel of een potlood, waaraan gelikt werd, werd uitgerekend wat de boodschappen kostten. Je kreeg ook wel eens een extra puntzakje met wat snoepjes mee.”

Langs de Haven woonden in kleine, lage huisjes bijna allemaal boerenarbeiders, meestal katholiek. “Deze werkmensen hadden allemaal een varkentje.”, vertelt Izaak de Bruijne. “Wanneer ik met mijn molenaarskar aan de Haven kwam, kon ik in één keer wel zeven klanten bedienen, zoals Philemon Galle, Hector Bollé, Quataert, Vijnckier, Wieme, Medart Verstraete, Clement Verstraete, Dhondt, Rabout, Depré. Ze hadden allemaal meel nodig om hun varkentje te mesten.”

Villakulla