Kasteel Buren

Ten westen van Buren ligt een rechthoekig terrein waar ooit het kasteel van Buren heeft gestaan. Op een deel van het kasteelterrein werd een begraafplaats ingericht. Ter herinnering aan het bestaan van het kasteel werd uit een samenraapsel van enkele bouwkundige delen een soort monument opgemetseld, waarop een plaquette is bevestigd.

Het kasteel zelf is al jaren geleden afgebroken, hoewel er nog steeds fundamenten in de grond aanwezig zijn. Deze fundamenten werden in 2003 deels opgegraven. Door het graven van enkele goed gekozen proefsleuven, die en de voorburcht en de hoofdburcht omvatten, heeft men een goed idee gekregen hoe het kasteel er vroeger heeft uitgezien en wat de toestand van de fundamenten thans is.

Evenals verschillende andere middeleeuwse kastelen is ook kasteel Buren ontstaan uit een donjon, een grote vierkante toren, die er al voor het jaar 1200 schijnt geweest te zijn. In latere tijden werden daar andere gebouwen tegenaan en omheen gebouwd en werd er een ommuring om het geheel aangebracht. Zo ontstond het grote complex van hoofdburcht, waar de donjon het centrale deel van bleef uitmaken, en een voorburcht.

Ook werden er later op het omliggende terrein nog extra versterkingen aangelegd. Doorgaans omvatte de voorburcht een boerderij met voorraad- en wagenschuren, waardoor de bewoners van het kasteel zich zelf konden bedruipen.

Het kasteel werd verschillende malen belegerd, waarbij soms grote schade ontstond, maar steeds weer werd het kasteel hersteld. Aanvankelijk waren de heren van Buren hier heer en meester, maar in de vijftiende eeuw kwam kasteel Buren in handen van de welgestelde familie van Egmond. Deze familie liet op onbekrompen wijze het kasteel uitbreiden en verbeteren.

Toen Karel V in 1545 een bezoek bracht aan Buren was het kasteel geheel ingericht. Alleen de verdedigingswerken moesten toen nog worden verbeterd. Dit laatste werk kwam gereed in 1548.

In 1551 kwam de aartsbisschop van Keulen met een groot gevolg van 600 man naar Buren. Op 8 juli vond in kasteel Buren het huwelijk plaats tussen Willem van Oranje met de rijke Anna van Buren-van Egmond.

Vierenveertig jaar later vond er nog zo'n groots huwelijk plaats. Toen trouwde hun enige dochter Maria met Philips van Hohenlohe-Langenberg. Ook bij dit huwelijk was de Duitse adel zeer goed vertegenwoordigd. Via prins Maurits kwam kasteel Buren aan prins Frederik Hendrik. Hij heeft Buren nooit bewoond. Wel liet hij het kasteel opknappen. De meeste werkzaamheden hadden betrekking op interne aanpassingen en reparaties.

Na de dood van Frederik Hendrik begon voor het kasteel van Buren een periode van verval. Ten slotte gaven de ingekwartierde Pruisische troepen in 1789 de doodssteek aan Buren. Na de omwenteling werd er niets meer aan kasteel Buren gedaan, want men kon geen goede bestemming voor het kasteel vinden.

In 1804 gaf de toenmalige regering daarom toestemming tot afbraak. Er vonden steeds verkopingen van afkomende materialen plaats. Ten slotte werd in 1883 ook de voorpoort gesloopt. Daarmee kwam voor goed een einde aan een indrukwekkend middeleeuws kasteel.
Alleen het kasteelterrein is grotendeels in tact gebleven, zodat we nog kunnen zien waar kasteel Buren precies gestaan heeft. In het Oranjemuseum in het stadje Buren staat een grote maquette, die het kasteel heel goed toont zoals het er op haar hoogtepunt heeft uitgezien

routeburo