WESTELIJK RIVIERENGEBIED

In het westelijk rivierengebied, het overgangsgebied van rivierklei naar zeeklei, maakt de klei in de kommen plaats voor veen. Waar dit het geval is, spreken we van het waardengebied. Een waard is een oude naam voor een door waterlopen omsloten vlak landschap. In het waardengebied heeft de zeespiegelstijging na de laatste ijstijd een belangrijke invloed gehad op de rivierafzettingen. Door een verlies aan stroomsnelheid en een verhoging van de water­standen werd veel (fijn) materiaal afgezet. Door een verslechterde waterafvoer trad in een moerassig milieu op grote schaal veenvorming op. Het resultaat is een afwisseling van (dunne) kleilagen en (dikke) veenlagen.
Het westelijk deel van het rivierengebied heeft qua reliëf een minder ingewikkelde structuur dan het oostelijk deel. Er zijn grote geleidelijk afhellende kommen met aan de oppervlakte veen of een dunne laag klei op veen. Vanwege de natte bodem zijn de komgronden alleen bruikbaar als gras­land voor vee.
De ontginning van het waardengebied begon vaak vanaf de oevers van de rivieren en veen­stroompjes, zoals de Giessen en de Alblas. Bij de ontginning ontdeed men het veen van het riet en de biezen die erop groeiden. Daarna groe­ven de 'landmakers' vanuit de ontginningsbasis evenwijdig aan elkaar liggende sloten om het water af te voeren. Langs de achterzijde legden ze een dwarssloot of achterkade aan, waarmee werd voorkomen dat water uit het hoger gelegen en nog onontgonnen veengebied de akkers zou over­spoelen. Op de kop van de kavels bouwde men de boerderijen.

Bij de foto: Langs de Giessen

Biker