Beschermd dorpsgezicht Lauradorp

Terwijl in Schaesberg en Heerlen de gebroeders Honigmann pionieren met hun Oranje-Nassau mijnen begint mijnexploitant Laura & Vereeniging meer naar het oosten twee schachten af te diepen bij Eijgelshoven. 
Het is het begin van de particuliere mijn Laura, vernoemd naar één van de echtgenotes van het duo uit Herzogenrath dat een kwarteeuw eerder een concessie in dit gebied koopt. 
Wanneer een Duitse mijnbouwvereniging de nabijgelegen concessie ‘Vereeniging’ verwerft en daarna de concessie ‘Laura’ opkoopt, is ‘Laura & Vereeniging’ een feit. 
Toch gaat de eerste schep pas de grond in nadat beide concessies ondergebracht zijn in de steenkoolmaatschappij van de Belgische generaal Albert Thys. Aanvankelijk verloopt alles volgens schema, totdat het grondwater doorbreekt en de schachten keer op keer onder water zet. 
Een moeilijke start, maar wanneer alles onder controle is bloeit het mijnbedrijf op.

In 1921 begint Laura & Vereeniging met de bouw van een tweede mijnzetel. Vernoemd naar de vrouw van Albert Thys zal ze de naam ‘Julia’ dragen. Het mijnbestuur beseft dat er nooit genoeg woningen zijn voor de nieuwe arbeidskrachten die de mijn Julia zal aantrekken. 
Er zullen huizen gebouwd moeten worden, maar Laura & Vereeniging beschikt in tegenstelling tot de Oranje-Nassau mijnen en Staatsmijnen niet over een eigen bouwafdeling. 
Daarom benadert de directie woningbouwstichting Thuis Best en wordt er een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een modern tuindorp met kerk, klooster, scholen en winkels. En zo verrijst tussen 1926 en 1931 ‘Lauradorp’ op de weilanden bij de lintdorpjes Waubach en Groenstraat. 
In vijf jaar tijd krijgt de voormalige gemeente Ubach over Worms er 485 woningen bij. De eerste 94 zijn ontworpen door architect F.W. de Rooi. Het leeuwendeel van Lauradorp is echter van de hand van architect Jos Drummen, die met zijn ontwerp als winnaar uit de bus komt. 
Het is een compromis tussen een moderne arbeiderswijk en een pastoraal Limburgs dorp. De vriendelijke, roodgedakte huisjes zijn gegroepeerd langs straten en perkjes met veel bomen, struiken en bloembedden. 
Alle straten komen bij elkaar in een groen hart, waar tevens de belangrijkste voorzieningen te vinden zijn. Het is een exemplarische afspiegeling van de tuindorpgedachte. Bovendien zijn de wegen verhard en is iedere woning aangesloten op de waterleiding en het elektriciteitsnet. 
Op dat moment een ongekende luxe voor arbeiderswoningen. Lauradorp is de ideale mijnwerkerskolonie en mijnwerkersgezinnen uit alle windstreken vinden er een prettig thuis.

Direct aan het groene hart van Lauradorp is nog een groot terrein onbebouwd gebleven. Hier heeft Drummen ruimte gereserveerd voor de kerk. De noodkerk barst inmiddels haast uit zijn voegen. 
Er worden verschillende geldinzamelingsacties op touw gezet en Laura & Vereeniging laat bedrijfsingenieur Jan Beersma een kerkgebouw ontwerpen. Beersma heeft dan al de watertoren van Rimburg en het nieuwe gemeentehuis van Ubach over Worms getekend. 
Zijn ontwerp voor de kerk van Lauradorp kenmerkt zich door een traditionele baksteenbouw met een moderne knipoog naar de gotiek. In oktober 1933 kan eindelijk de eerste steen gelegd worden. 
Wanneer de kerk in het daaropvolgende jaar af komt, zijn honderden mensen toegestroomd om de wijdingsceremonie bij te wonen. De kerk wordt gewijd aan de pas heilig verklaarde Theresia van Liseux, ook wel Theresia van het Kindje Jezus genoemd, en aan de Italiaanse priester Giovanni Bosco, beter bekend als Don Bosco.

De laatste is de grondlegger van de Salesianen van Don Bosco, een congregatie die dr. Henri Poels, de aalmoezenier van de Mijnstreek, naar Lauradorp gehaald heeft.

Visit Zuid-Limburg