DE DENNEN

De oude binnenduingronden, ook wel ‘mientgronden’ genoemd, zijn lange tijd als waardeloos beschouwd en na het instellen van Staatsbosbeheer (1891) op grote schaal bebost.
De Texelaars noemen het bos tussen De Koog en Den Hoorn De Dennen. Dit bos dankt zijn naam aan de Corsicaanse- en Oostenrijkse dennen die hier indertijd als eerste bomen zijn geplant. Er staan inderdaad veel dennen, maar op veel plekken groeien ook andere bomen.
Het bos werd geplant om, zoals dat heette, 'woeste gronden te ontginnen'. Die moesten landbouw­grond en productiebos worden. Bebossing was niet nodig om verstuiving tegen te gaan, op veel plaatsen was de bodem zelfs te nat voor verstuiving! In 1898 begon men op Texel dennen te planten. Daarvoor moest de grond "drie steken diep" worden omgespit met de schop. Dat was zwaar en slecht betaald werk en het was moeilijk om er mensen voor te krijgen. Bij de boer was meer te verdienen. Later werden er werklozen naar Texel gehaald om het werk te doen.
Dennen kunnen slecht tegen de zeewind. De zoute druppeltjes in die wind doen de naalden en knop­pen uitdrogen. Om de dennen te beschermen, werden aan de westkant windsingels geplant. Die bestaan uit loofbomen die van nature in het kustgebied voorkomen: meidoorn, els, esdoorn, lijsterbes en berk.

Biker