South View Path and Jungle Fall Valley in Bukit Timah Nature Reserve

Op nog geen tien minuten stappen staan we in een verzorgd bezoekerscentrum aan de voet van de Bukit Timah heuvel. Vele borden en interactieve schermen instrueren ons over de enorme diversiteit in planten en dieren die in het kleine natuurgebied leven. Tijgers maakten het gebied vroeger onveilig, maar die zijn inmiddels verdwenen.

Minstens even spectaculair als het bezoekerscentrum zijn de Singaporezen die zich verzamelen aan de ingang. Uitgedost met een outfit de Himalaya waardig, staan ze vastberaden te stretchen en zich vol overgave op te warmen. Wij vinden dit allemaal wat overdreven voor de beklimming van een heuveltje van ocharme 164 meter. Bovendien verloopt de wandeling in het regenwoud via piekfijn onderhouden wandelpaden. Of zien wij iets over het hoofd?

Wij passeren dus met een hautaine blik de groepen hevig stretchende Singaporezen wanneer we het natuurgebied binnengaan. Zelfzeker besluiten we de ‘lange’ wandeling te doen, dat is immers relatief in een bos dat nog geen twee km² groot is. We kiezen om de heuvel te beklimmen via het South View Trail en Cave Path, aangegeven als de groene route. Deze meandert wat verder in het bos, waardoor we meer te zien krijgen en meer kans hebben dieren te spotten.

Al snel wordt ons duidelijk dat dit ‘onnozel heuveltje’ nog altijd wel een klim inhoudt van 164 meter en we beginnen die stretchende Singaporezen aan de ingang te begrijpen. Onze niet opgewarmde en ongetrainde Belgische benen laten zich in ieder geval voelen op de eindeloze trappengang omhoog. We kunnen het maar beter voor lief nemen, want tijdens deze reis zullen we nog verdraaid veel trappen zien.

Gelukkig is de omgeving hier werkelijk prachtig. Van lage struiken met bijzondere bladeren tot gigantische bomen, de natuur verbergt haar schoonheid niet. Dankzij de perfecte wandelpaden kan je al dit moois bewonderen zonder de hele tijd te moeten kijken waar je je voeten neerzet. Wat wij altijd bijzonder vinden aan een boswandeling in een ver land, is de ‘soundscape‘. De omgeving klinkt werkelijk totaal anders dan waarmee wij vertrouwd zijn. Exotische vogels fluiten de lokale deuntjes en ongekende insecten zingen op andere tonen. Dit is zeker ook het geval in Bukit Timah, waar in het bijzonder de insecten de boventoon lijken op te eisen.

Op weg naar boven, kunnen we regelmatig door een open plek in het bladerendek de stad zien liggen. Wanneer we de Simpang Hut bereiken hebben we de keuze om te klimmen via het hoofdpad of voor de korte pijn via de 200 meter lange trap van het Summith Path. We kiezen voor die laatste en bereiken zo puffend en hijgend het hoogste punt van Singapore. De totale klim inclusief rondkijken en fotootjes nemen kost ons zowat anderhalf uur.

Op de top van Bukit Timah Hill treffen we een groep speelse aapjes aan. De makaken laten zich gewillig fotograferen. De grootste durver van de groep loopt glimmend van trots rond met een rode pet die hij zonet gestolen heeft van een toerist.

Om opnieuw naar beneden te gaan, kiezen we voor het kortere (en drukkere) rode pad. Deze weg is te druk en te breed om echt charmant te zijn. Wel interessant is dat er tal van informatiebordjes te vinden zijn die uitleg geven over de planten en dieren. We treffen hier ook een van de meer griezelige inwoners van het woud: de giant forest ant. Dit is een reusachtige mier van bijna 3 centimeter.