Met zicht op Zoutleeuw

Zoutleeuw op zich is de trip al waard: de Lakenhalle (16de eeuw, nu toerismebureau en sfeervol eetcafé), het stadhuis (1530) en vooral de schitterende Sint-Leonarduskerk met sacramentstoren (13de-16de eeuw) verheffen de Grote Markt (V) tot gotisch kunstschrijn van het Hageland. Tijdens de openingsuren van het infobureau kun je het stadhuis vrij bezoeken. Behalve op de Markt, met een keur aan horeca, vind je ook parkeergelegenheid aan het sport- en cultuurcentrum De Passant, 200 m achter het stadhuis (www.zoutleeuw.be). Je verlaat het centrum aan de andere kant van de kerk, via de Groenplaats en de Vleesstraat. Aan het OCMW - vroeger Hopital van de Grauwzusters - steek je de Kleine Gete over en zwenk je links de Paardenbrugstraat in. Ook voorbij de tweede brug, met sluis en waterval, blijf je op de linkeroever, langs de 3-Sluizenweg. Zo kom je aan een derde, metalen brug, die je wél oversteekt, om nu de Kleine Gete verder te volgen op de rechteroever. Het oeverpad brengt je naar een trage weg, daarop zwenk je links. Van 1878 tot 1957 liep hier de spoorweg Tienen - Sint-Truiden - Tongeren. Aan het eerste kruispunt verlaat je hem alweer, rechtsaf een kasseiweg in, samen met twee GR-routes (rood-wit). Achter je heb je af en toe mooie uitzichten op de skyline van Zoutleeuw. Die kasseitjes blijf je bewandelen, de bochten volgend. Je negeert alle zijwegen. Aan de verbouwde hoeve nr. 10 kom je op het Kleine Gete-wandelpad. Die rivier sliert hier vredig langs bosjes, boomgaarden en beemden van het zuidelijke Hageland. Je steekt ze meteen over en loopt door het landelijke gehucht Helen. Rechts uitzicht op het tableau van kerkje 1 en oude hoeve, een beschermd dorpsgezicht. Aan het kruispunt met rotonde rechtdoor, de Jan van Heelustraat in. Aan het volgende kruispunt met de Kruidveldstraat opnieuw rechtdoor, de Galerijstraat. Aan de afsplitsing, net op de grens met Melkwezer, kies je rechts de Moesbeekstraat. Rood-wit doet nog altijd mee. Aan de splitsing rechts. Aan de jonge boomgaard stopt het beton en wandel je rechtdoor tussen de roodwitte betonpaaltjes. Je belandt opnieuw op de IJzeren Weg van daarnet. Volg hem naar links en steek meteen de verkeersweg over. Op de grens met Drieslinter wip je de Grote Gete over. Het betonlint zwenkt daarna met een brede bocht naar links en versmelt dan met een andere trage weg: de oude spoorlijn Tienen - Diest. Net vóór de afsplitsing heeft de aanleg van die lijnen een oude visvijver verknoeid, Het Viskot. Hiervan blijven links en rechts slechts een paar poelen over, waar nog steeds de zeldzame kamsalamander (of Getedraak) woont. Een minireservaatje, beheerd door Natuurpunt. Nog 200 m verder richting Drieslinter, op dezelfde trage weg, ligt een bekend fietsknooppunt: het Stationsplein vanDrieslinter 2 met twee tavernes (beide gesloten op donderdag), zomerterrassen en speeltuin. Destijds lag hier een rangeerstation. Zover hoef je echter niet te stappen, tenzij voor een pitstop halfweg. Je bewandelt nu de trage weg in de andere richting (naar Budingen). Na 1,5 km kom je aan een kruispunt met enkele huizen: hier rechts de Getestraat in. Aan de aftakking bij het bos ga je links (naar knooppunt 48). Het pad zwenkt daarna naar rechts, doorheen een nat bosje, richting Bos, gehucht van Zoutleeuw. Onderweg steek je eerst de Grote Gete over en dan ’s Hertogengracht. Aan het eerste huis van Bos linksaf. Je wandelt voorbij de kapel O.-L.-V. van de Zeven Smarten 3 , overblijfsel van een 16deeeuws augustijnerklooster en nadien zo vaak verbouwd dat ze bijna potsierlijk oogt. Aan de splitsing schuin rechtdoor, de Leeuwerweg in. Dra wenken de fiere gotische torens van Zoutleeuw opnieuw aan de horizon. Aan de Vloedgracht moet je enkel nog het water over naar rechts en dan tot in de Tiensestraat lopen. Die leidt je (links) terug naar het warme hart van Zoutleeuw.