Papestraat

In de hoogdagen van de vlasnijverheid is Wevelgem één van de vier gemeentes die een 'vlasmarkt' heeft. De term slaat niet zozeer op een fysieke plaats, maar op een concentratie van vlashandelaars. Hier in de Papestraat vind je nog altijd duidelijke sporen van dat verleden.

De vlashandel is vanaf het midden van de 19de eeuw in trapjes georganiseerd. De vlasfabrikanten winnen de textielvezels uit het vlas en verkopen die aan de tussenhandelaars of 'botenkopers' - de naam is afkomstig van 'botte', de aan het Frans ontleende dialectterm voor 'schoof' of 'bundel'. Botenkopers hebben dan weer de verzenders als klant: in Kortrijk gevestigde inkopers die voor grote - vaak Britse - industriële spinnerijen werken.

Woningen van botenkopers kun je herkennen aan het laadluik, een gevelopening op de eerste verdieping die iets lager zit dan de vensters. Het geeft toegang tot de vlaszolder, waar de handelaar zijn waren opsloeg. Nu is dat laadluik meestal vervangen door een venster.

Op de benedenverdieping, onder het laadluik, zie je nu heel vaak een garagepoort. Vroeger zat daar de poort of deur van de 'botenkamer', waar kopers het vlas kwamen inspecteren. Nummer 54 is een goed voorbeeld, maar als je even rondkijkt zul je al snel overal in de Papestraat botenkopershuizen herkennen. Heel typisch zijn ook de schuren op nummer 86 en 88. Ze dateren uit 1900 en behoorden toe aan wat grotere vlashandelaren.

Op de hoek van de Papestraat en de Gullegemstraat heb je nog een ander mooi relict uit de hoogdagen van het vlas: café De Herder, een volkscafé dat in 1900 de deuren opende.

Reacties Statistieken

| | Publiek