Sint-Adrianuskerk

Een eerste houten constructie uit de 11de eeuw werd omstreeks 1200 vervangen door een romaanse kerk. Hiervan zijn de toren en de zuidkant bewaard gebleven en beschermd. Dankzij een restauratie komt het romaanse metselwerk aan de onderkant van het gebouw goed tot zijn recht. De kerk was eerst toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en is sinds de 17de eeuw toewijd aan de Heilige Adrianus.*
In 1842 vond er een grootscheepse verbouwing plaats o.l.v. de Gentse architect Minard. Op de toren en het transept na werd de kerk afgebroken. De vanaf dan westelijk georiënteerde kerk kreeg als voorgevel het bewaarde transept. Op die voorgevel zijn tegenwoordig verschillende herdenkingsstenen te zien evenals een calvarie van Matthias Zens uit 1890.
Het koor werd in 1960 beschilderd met talrijke religieuze symbolen door Oscar Hoge. De zes glasramen met figuratieve voorstellingen dateren uit de 19de en de 20ste eeuw.
Het hoofdaltaar, een gepolychromeerd portiekaltaar, is vervaardigd door beeldhouwer Karel Bruggeman. Het beeld van de H. Adrianus dat in de nis van het altaar staat is in 1860 geschonken door ridder Stroo uit Eeklo.
De 17de eeuwse biechtstoel en het doopvont springen direct in het oog. De eikenhouten biechtstoel is rijkelijk versierd en toont in het midden het ‘doek van Veronica’. Het doopvont is gemaakt van marmer en arduin en is volgens het opschrift op de rand een schenking van Matthias Valcke in 1662.
*Volgens overleveringen heeft Adrianus Adegem gespaard van de pest: “Toen in 1349 de pest in Vlaanderen en grote delen van Europa teisterde, werd het beeld van de patroonheilige H. Adrianus dagelijks in processie door de gemeente gedragen. Deze heilige wordt aangeroepen tegen besmettelijke ziekten. Alle velden en bomen voorbij de gemeentegrens kleurden zwart en verdorden. Maar de pest bleef in de bomen hangen en iedereen in Adegem bleef gespaard.” (De Eecklonaer, 1858)
 

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels