De Saint-Christophekerk

De Saint-Christophekerk is een barok gebouw uit de 18e eeuw in het centrum van de stad. Het heeft vandaag een kruisvormig grondplan, met een typische barokgevel. Tussen 1955 en 1957 verbouwde architect J. André de kerk. Van het gebouw uit de 18e eeuw rest enkel nog het koor met een platte apsis (uit de periode 1722-1723) en een deel van het kerkschip (gebouwd tussen 1778 en 1781 door architect Flavion). De gevel werd in 1863 gerestaureerd door architect A. Cador. Het is een duidelijk voorbeeld van barok, namelijk een zeer dynamisch geheel met een belangrijk spel van reliëfs (twee registers gejumeleerde zuilen die de ramen inkaderen, nissen en omlijste panelen; twee alleenstaande zuilen langs de hoeken van het gebouw; een uitspringend kroonwerk; een spitsboogfronton; golvende gevel). Het geheel is opgesmukt met vuurpotten, typisch voor de barokstijl.
De kerk heeft een schilddak met oplangers. De viering tussen schip en koor heeft een koepel met een achthoekige basis. Op de hoeken verrijzen torentjes met de symbolen van de evangelisten.
Het kerkschip bestaat uit zes traveeën waarvan er twee dateren uit de 18e eeuw. Het vertoont gewelven, terwijl het koor een plafond met een kwartronde profiellijst met stucwerk heeft. Het koor is omringd met bijgebouwen en de apsis is versierd met een rondboognis in een kroonwerk met plantenscheuten, voluten en pinakels, met daarboven een onderbroken fronton en een vuurpot. Het transept heeft een cassetteplafond en is opgesmukt met hedendaagse schilderingen en mozaïeken. Dit werk van Jean Ransy geeft het gebouw een Byzantijnse allure. Het stelt de Apocalypse van Sint Jan voor. Opmerkelijk zijn de fresco's die een voorstelling geven van de zaligheden, de gebrandschilderde ramen, het orgel en het roosvenster van het oksaal.
Geklasseerd op 25 -07-1942

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans