"LES 2 VALLÉES", LONGFAYE (MALMEDY)

Afstand: 9 km

Vertrek- en eindpunt: vlakbij de Moulin du Bayehon, Route du Bayehon 64, Longfaye (bij de brug over de Bayehon). Zeer gemakkelijk parkeren (aan de brug is plaats genoeg) en je ziet onmiddellijk het bord met info over de wandeling.

Bewegwijzerd? Ja, met een groene rechtopstaande rechthoek; er zijn ook nog andere routes. De wandeling is in twee richtingen goed bewegwijzergd, dus je kan deze (zoals ik) in omgekeerde richting volgen.

Daar ik deze wandeling gevonden heb op een blog en ik zelf geen materiaal voorhanden had om te noteren, heb ik het verslag integraal overgenomen uit deze blog (waarvoor dank) Ik had de wandeling gelezen en dacht dat ik ze gememoriseerd had, doch ik heb de wandeling in omgekeerde richting gevolgd. De honden (jack russel en riesenschnauzer) hebben beide ongelooflijk veel genoten van de beekjes, bruggetjes, paadjes, enz. In ons geval was het rustig, waardoor ze bijna de hele tijd los hebben kunnen lopen.

Verslag :
Ik verliet onmiddellijk de verharde weg. De route voerde me stroomopwaarts langs de Bayehon. Dat betekent dus klimmen, al is die klim geleidelijk te noemen, meestal toch. Het pad/de weg loopt ook de hele tijd door het bos, een bos dat wel op diverse plaatsen uitgedund is. Het beekje (de Bayehon dus) houdt je voortdurend gezelschap, soms wandelde ik er direct naast, soms lag ze wat verder. Na een kort, steiler stuk (let op voor boomwortels!), ben je boven en iets verder zie je in de diepte de Cascade du Bayehon, naar verluidt de grootste natuurlijke waterval van België (die van Coo is kunstmatig). Verder is het even zoeken naar de weg, maar bij een soort schuilhutje - waar een hele bende wandelaars (inclusief kinderen) al rustend de rust verstoorde - zag ik dat ik verder de Bayehon min of meer moest volgen. Het pad voerde me tussen de varens door en dan zelfs tussen de jeneverbesstruiken. Na nog een stuk bos, kwam ik bij een veengebied (Fagne de Longfaye) uit, waar ik de Bayehon verliet. Al liep de route tussen bos en veen. Dit was maar een kort stuk. Nadat ik langs een weide gewandeld was, kwam ik in een uitgedund (kaalgeslagen) bos, waar de weg begon te dalen. Dit was het begin van een erg lange, maar ook weer geleidelijke afdaling. Deze afdaling verliep helemaal in het bos. Ik moest wel ergens een verharde verbindingsweg oversteken, maar daarna ging het weer over een steenachtige bosweg verder en ik kreeg weer het gezelschap van een beek, de Pouhon. Deze hield mijn route een hele tijd gezelschap, weliswaar niet altijd vlakbij het pad.
Waar de Pouhon in de Bayehon uitmondde stopte de afdaling en begon de weg opnieuw te klimmen. Deze klim bracht me weer tot bij mijn beginpunt.

Punten: *****.