Met de zegen van Sint-Hubertus

Buiten het jachtseizoen kun je honderduit wandelen in de immense bossen van Saint-Hubert. We begeven ons in een wirwar van GR’s, educatieve leerpaden, mountainbikeroutes en lokale wandelwegen. Veel verweerd asfalt en kiezel, schonkige aardewegen en soms wat zompig veen zijn vandaag je deel. Parkeer op de Place du Fays (V) bij het standbeeld met het hert op de rotonde aan de kruising van de N808 en de N849. Te voet neem je die N849 naar Nassogne om meteen de tweede straat rechts, de Rue du Thiers, bergop te lopen. Boven draai je bij een uitzichtpunt met twee rustbanken scherp links de Chemin de Palogne op. Rechts van het asfalt weiden, links afwisselend dun loofbos en weiden. Bij een wandelbord links stap je rechtdoor, je krijgt nu kiezel onder de voeten. Net voor het gele hek neem je het pad rechts. Aan het eind daarvan, in open landschap, linksaf het asfalt op. Sluit voorbij het wildrooster even je ogen voor het sluikstort en geniet verderop van het veenachtige gebied. Je wandelt nu bijna 2 km dwars door La Blanche Fagne, het Witte Veen. Heb je even veel geluk als wij, dan zie je een everzwijn van je wegspurten bij het afgaan van je gsm. Waar een asfaltweg van links komt, stap je nog even rechtdoor en 50 m verderop, bij de rustbank 1 en het infobord, rechtsaf. Verderop het eerste kiezelpad links, mee met de bewegwijzering van de blauwe en groene rechthoekjes. Dit pad volg je 3 km lang, eerst bergaf door de Fagne de la Dôneûse met uitzicht op drassig veen rechts, daarna nog steeds dalend door het Forêt du Roi Albert, waar steeds meer beuk gaat overheersen. Zet je longen maar eens open. Het pad maakt een scherpe bocht naar links, je loopt nu door het Bois Saint-Hubert. En weer gaat het bergop, al heb je daar eerst geen erg in. Langs de kant van de weg – dat had je al gemerkt – vertellen tweetalige infobordjes je eenvoudige weetjes over het bos. Bevattelijk voor kinderen die flink kunnen stappen. Waar je weer op asfalt komt, stap je rechtdoor, richting Carrefour du Sapin. De weg slingert nu bergop. Aan de T-sprong ga je linksaf, de Ruisseau de Palogne over en bij het Franstalige infobord rechtsaf het bospad op. Je volgt de slijkerige bandensporen, die snel weer overgaan in een parallelpad naast het beekje. De hoefafdrukken van reeën en herten sporen er gelijk met het traject van een crossmotor. Eindelijk kom je aan een open plek met een paar rustbanken en een sober uitgevallen monument voor koning Albert 2 . De grootvader van onze koning Albert, want er staat dat hij op deze geliefde plek in de herfst van 1933 voor het laatst een poos halt hield. Ook hier weer een gemeentelijk infobord met wat extra wandelideetjes. Zelf ga je rechtdoor, het asfalt over, mee met de GR. Er wacht je een drassig avontuur, maar rechts achter de eerste bomenrij hebben al aardig wat wandelaars een nieuw en droog spoor vrijgemaakt. Het pad knikt naar links, je knikt mee, terwijl je rechts een open doekje krijgt op een groen en glooiend landschap. Na 500 m dalen steek je een kruispunt over, even flink bergop en dan weer gemoedelijk bergaf. En kijk, we zitten nog altijd op de GR. Aan het hek (Verboden toegang) kies je linksaf langs de omheining. Mee met een eerste knik en dan op de hoek mee naar rechts. Met wat geluk zie je everzwijnen en kwispelende reeën. Zo daal je af tot bij het Etang du Prieur. Daar kies je tegen de verwachtingen in het pad rechts en nog altijd langs de omheining het bruggetje over. Boven zie je moeflons en straks – als je bij nog een omheining rechtsaf kiest langs een poortje – een troep herten. En zo kom je – natuurlijk – bij de ingang van het Parc à Gibier 3 , het Wildpark. Je kan er ook een glas drinken. Vanaf hier volg je het asfalt voorbij de indrukwekkende Ferme de Chîrmont 4 . Goed 100 m verder kun je bij twee banken links een bospad op. Daar leiden alle wegen terug naar je vertrekpunt. Je krijgt er nog een mooie blik op de basiliek en de voormalige abdij. Een bezoek aan die Sint-Hubertusbasiliek met crypte en een terrasje na gedane zaken bevelen we je warm aan.