Sint-Bavokerk

De laatgotische Sint-Baafskerk, soms ook de kathedraal van de Westhoek genoemd, werd tijdens de Eerste Wereldoorlog intensief beschoten door Franse artillerie. Quasi heel het dorp werd toen met de grond gelijk gemaakt. Begin jaren 1920 werd de kerk heropgebouwd volgens het vooroorlogse plan (driebeukige hallenkerk met westtoren). In 1924 werd de bijna afgewerkte kerk opnieuw in gebruik genomen.
De indeling van het gebouw verwijst sterk naar de twaalf apostelen met onder meer zes bogen aan weerszijden van de middenbeuk en langs weerszijden van de kerk zes glasramen met afbeeldingen van de apostelen.
Boven het arduinen hoofdaltaar (1924) pronkt een schilderij met calvarie van Frans Coppejans. Op de glasramen zien we de negen Engelenkoren. De zijaltaren, beide in de vorm van een tombe, zijn gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Bavo. De omringende glasramen vertellen hun respectievelijke levensverhalen. De heilige Bavo is patroonheilige van de valkeniers. Hij wordt onder meer aanroepen tegen long- en keelontstekingen.
Het witbepleisterde interieur bevat meubilair met neogotische inslag uit de jaren 1920. De zeshoekige preekstoel bevat beelden in verband met de verkondiging van het evangelie. De pilaren in de middenbeuk dragen beelden van H. Rita (patrones van de hopeloze gevallen), H. Jozef, H. Antonius (patroon van de verloren voorwerpen), H. Theresia (met kruisbeeld en rozen) en het H. Hart.
De arduinen doopvont, links van het portaal, bestaat uit een zeszijdig bekken met sokkel. Hij is afgesloten met een smeedijzeren hekwerk. Het glasraam erboven stelt Johannes de Doper voor.
Rechts buiten de kerk staat een Heilig Hartbeeld voor de burgerlijke en militaire slachtoffers van de beide oorlogen.
 

Plus d'informations

Réactions Statistiques

| | Publique | Allemand • Anglais • Français