Sint-Donatuspark. Romantiek in een 19e-eeuws landschapspark

We staan hier op een plek waar we een goed beeld over het stadspark. In 1868 werd een prijsvraag uitgeschreven die gewonnen werd door de Leuvense tuinarchitect Jacques Rosseels, o.a. omdat de muur en de toren werd behouden. Het zou echter het jurylid Fuchs uit Elsene zijn die bepaalde welke planten er zouden gebruikt worden.

Jacques Rosseels was de zoon van Guillelmus, bekend van de Leuvense Kruidtuin, en broer van Egidius, die internationaal bekend was. De familie heeft vier generaties in Leuven gewoond en hadden hun eigen kweekvelden. Ze legden tuinen aan in Frankrijk, Duitsland en Nederland.

Het park is een typisch Engels landschapspark als reactie op de strak en geometrisch aangelegde Franse tuin. Het concept ontstaat reeds halverwege de 18de eeuw en volgt eigenlijk wat er op dat moment ook filosofie ontstaat zoals de bewondering voor de ongerepte natuur in het werk van Jean-Jacques Rousseau. Tot het begin van de 19de eeuw gaat het vooral om kleinere, intieme privétuinen. De latere landschapsstijl (van ca. 1800 -1870) kenmerkt zich juist door meer openheid en grootschaligheid. Het is dan ook de ideale landschapsstijl voor publieke wandelparken.

Kenmerken zijn:

- zonder symmetrie en evenwicht.
- kronkelpaadjes en aansluitende rondwandelingen rond eivormige plant- en grasvakken. Door de grillige vormen van de paden en het vermijden van elke rechte lijn werd een voortdurend wisselende blik op de pittoreske tuin mogelijk.
- verrassende doorkijkjes, gestalte gegeven door de aanleg van grasvelden, liefst op heuvelachtig terrein, omgeven en afgewisseld met boomgroepen. Om binnen deze vrij kleine oppervlakte de illusie van een landschap op te roepen, maakte hij gebruik van hoogteverschillen, grasperken met boomgroepen en een centrale vijver, als romantisch spiegelvlak.
- water vormt een belangrijk onderdeel, kunstmatige meertjes,
- romantiek door rotspartijen en een ruïne.
- sobere paviljoentjes opgetrokken, maar beeldhouwwerken werden schaars.
- solitaire bomen

Hier worden de aanpalende gebouwen door bomen aan het zicht ontrokken en niet zozeer aan de kanten van de belendende straten. De dichte randbeplanting langs de straatzijden moest de ligging in het stadscentrum doen vergeten. Veel mensen vinden de Engelse tuin natuurlijker overkomen. In werkelijkheid groeien er vaak veel exoten, zoals coniferen, maar ook de hier aspectbepalende platanen en kastanjes zijn van oorsprong uitheems.

Reaktionen Statistiken

| | Öffentlich