Hoge Mote

Zogenaamd "Hoge Mote", ook "Kapittelhuis" genoemd, thans onder meer Stedelijk Museum voor de Geschiedenis van de Textiel. Eind 13de eeuw of begin 14de eeuw aangekocht of geschonken aan het Sins-Hermeskapittel (confer kapitulaire akten van 1446 zogenaamd "Domus Capitularis" of "Hoghe Mote"). Tot de Franse overheersing meestal in handen van de kanunniken. In 1623 beschreven als "huys ende mote van den heer canonick Muldere", pastoor van Sint-Martinuskerk (1618-1625). Eind 17de eeuw (zie jaartal 1696 op poort) vernieuwd of verbouwd en bewoond door de proost van het kapittel. In 1794 verkocht en sindsdien in privé-bezit. Door huwelijk komt F.F. Fostier de Landenbourg, eerste vrederechter van Ronse, begin 19de eeuw in bezit van de "Hoge Mote". Later is het bekend als "Huis van Dobigies" naar de tweede echtgenoot van mevrouw Fostier-Meuris. Verkoop in 1864 aan de textielfabrikant J.L. Lejour-Van de Capelle. In 1866 in het bezit van J. Cambier-Robette die nog hetzelfde jaar de oostelijke vleugel laat optrekken en oprichting van de zogenaamde "Etablissements Cambier-Robette". Bouw van een mechanische weverij op een deel van de overwelfde wal aan westelijke zijde door zijn weduwe Ch. Cambier-Dubois in 1905 en 1913. In 1926 uitgebreid door L. Cambier-Delbar tot de Bruul. Grondige restauratie en aanpassing van de gebouwen in opdracht van J. Cambier-Ganseman volgens bouwplannen van 1940-42 naar ontwerp van architect L. De Wilde. Stopzetting in 1963 en verkoop aan de stad in 1964. Gebouwen ter beschikking gesteld van het Rijksarchief. Sloping van een deel van fabriek aan de Bruul in 1970. Westelijke fabrieksvleugel sinds 1984 ingericht als textielmuseum met een uitgebreide collectie weefgetouwen.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek