Dries van Sinaai

Sinaai is het prototype van een centrumdorp dat zich centrifugaal vanuit het dorpsplein met kerk en schepenhuis heeft ontwikkeld. De dorpskom wordt bepaald door een rechthoekige structuur van het kerkhof en de dries, welke reeds in 1219 is aangelegd. Door de gebondenheid van dries en kerkhof vormen deze zowel historisch als esthetisch één geheel. Wegenpatroon van op de Ferrariskaart bleef bewaard. Bomenrijen langs wegen (Ferraris) vaak verdwenen. De huidige beplanting, op de vrijheidsboom na, dateert uit de jaren 1950. Voor de beplanting met plantanen was de dries omringd door olmen (iepen). Deze bomen zijn op het einde van WO I uitgedaan om te dienen als brandhout voor de bevolking. Men heeft toendertijd opnieuw olmen aangeplant, met weinig succes echter, dit omwille van de olmenziekte. De dries was vroeger ‘braakliggend’ terrein, dat dikwijls gebruikt werd voor de beweiding, voornamelijk met schapen. Ook voor dorpsbijeenkomsten en manifestaties werd de dries gebruikt. Vroeger stond er een kiosk en staande wip op het plein. Deze dries heeft een 18de eeuwse arduinen pomp, een kerk en systematische aanleg van 19de eeuwse gebouwen in neogothische stijl. Zelfde architectuur terug te vinden in het kloosterpand, het gemeentehuis en de hierop aansluitende gebouwen, de oude weefschool en het Edgar Tinelmuseum. Zij geven het dorpsplein een uniek karakter. Dit architecturaal bijzonder geslaagd geheel wordt op de dries zelf nog opgefleurd door de aanplantingen en de imposante vrijheidsboom.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Engels