Cottages

In de vroege 20ste eeuw werden veel gebouwen opgetrokken in zogenaamde cottagestijl. Het is een bouwstijl gebaseerd op de plattelandswoningen in Engeland en Normandië, vandaar dat men ook vaak van Anglo-Normandische stijl spreekt. De drie gebouwen hier zijn er een typisch voorbeeld van en zijn dan ook als monument beschermd.
Enkele typerende kenmerken zijn de wit geverfde bakstenen gevel, die versierd is met gekleurde onderdelen die houten vakwerk suggereren. Inderdaad, in de cottagestijl heeft het vakwerk geen constructieve functie meer, maar louter een esthetische. Verder werkt men vaak met in- en uitspringende muurpartijen, zoals erkers en balkons.
Meestal worden cottages bedekt met een zadeldak met rode pannen. Dergelijke gebouwen werden vooral door rijkere burgers opgetrokken als buitenverblijf aan de kust. De handelszaken op de gelijkvloerse verdieping zijn dan ook meestal latere verbouwingen.
De cottagestijl heeft aan de kust haar populariteit onder meer te danken aan het feit dat ze een 'landelijke' uitstraling had. Het kusttoerisme van de late 19de en vroege 20ste eeuw betekende voor de rijkere middenklasse dat ze zich konden terugtrekken in een gezonde en natuurlijke omgeving. Deze twee aspecten waren belangrijke motieven voor een vakantie aan zee, men probeerde dan ook de architectuur op dit ideaal af te stemmen.